Ολυμπιακός, τα γιατί και τα πώς
Ξεκινάω αυτό το ποστ με δύο παραδοχές.
1. Δεν έχω παίξει ποτέ σε επίπεδο Ch. League.
2. Όλοι όσοι συμμετέχουν σε αυτούς τους αγώνες από ποδοσφαιριστές μέχρι προπονητικό τιμ ξέρουν πολύ περισσότερη μπάλα από εμένα.
Με κίνδυνο λοιπόν να χάνω κάτι στη «μετάφραση», θα προσπαθήσω να δώσω μια εξήγηση στο προχτεσινό πατατράκ που υπέστη ο Ολυμπιακός.
Κοιτάζοντας το παιχνίδι από την αρχή βλέπουμε έναν Ολυμπιακό να ελέγχει τον ρυθμό του αγώνα και με υπέροχη κυκλοφορία της μπάλας να κινείται προς την περιοχή της Ροσεμποργκ χωρίς όμως να απειλεί ιδιαίτερα. Μέχρι το πρώτο γκολ δεν έχουμε δει κάτι το ξεχωριστό.
Μετά το γκολ και εκεί που η ομάδα προσπαθεί να ανέβει, η Ρόσεμποργκ βρίσκει πολλούς κενούς χώρους, κύριος από δεξιά (όπου ο Μπαμπακίντα έχει το νου του μόνο στην επίθεση και εκθέτει χαρακτηριστικά τον Μαυργενίδη). Στη συνέχεια παρατηρούμε μια ιδιαίτερη αδυναμία του Στολτίδη να αντεπεξέλθει στα αμυντικά του καθήκοντα. Σε αυτό δεν ευθύνεται μόνο η κακή μέρα στην οποία βρέθηκε ο Ιεροκλής. Ο Τουρέ αγωνίζεται πολύ πιο μπροστά σε σχέση με τις άλλες φορές και ουσιαστικά ο Στολτίδης μένει μόνος του να καλύψει το κέντρο, που σε συνδυασμό με την κακή του μέρα φέρνει το αποτέλεσμα που είδαμε.
Στη συνέχεια παρατηρούμε ότι η αριστερή πλευρά (αυτή που αποτελεί βαρόμετρο για την απόδοση όλης της ομάδας) είναι εκτός τόπου και χρόνου. Ο Γεωργάτος αδυνατώντας να μαρκάρει ότι κινείτε από τα αριστερά αρκείται στο να σηκώνει τα χέρια του σε μία κίνηση απελπισίας προς τον επόπτη μπας και σήκωση την σημαία του οφ-σαιτ. Ο Τζόρτεβίτς δεν έχει καλά πατήματα. Είναι κουρασμένος (;) είναι σε κακή μέρα, δεν βοηθάει καθόλου τον Ολυμπιακό στην ανάπτυξη του παιχνιδιού.
Έχουμε λοιπόν το κέντρο αποδιοργανωμένο και την επίθεση, λόγο Τζόλε αλλά και λόγο του ωσεί παρόν Ριβάλντο, πελαγωμένη.
Με αυτά και με αυτά έρχεται το 1-1 και οι δύο ομάδες πάνε στα αποδυτήρια.
Θα περίμενα η ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο να κατέβει διαφορετικά. Θα περίμενα ο Τουρέ να μείνει λίγο πιο πίσω ώστε να δίνει βοήθειες στον Στολτίδη και ο Μπαμπακίντα να καλύπτει τον Μαυρογενίδη. Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, ο Ολυμπιακός συνέχιζε να επιτίθεται με τον πιο παράδοξο τρόπο, τις γιόμες, οι οποίες ταλαιπωρούν μόνο τον αξιόμαχο Κωνσταντίνου και όχι τους αμυντικούς της Ρόσεμποργκ.
1-2. Εδώ έχουμε το καθοριστικό σημείο (λογικής;) κατάρρευσης των παιχτών. Αυτό το γκολ δεν ξανά μπαίνει ούτε σε 10 χρόνια. Συμφωνώ ότι σε αγώνα Ch. League μπορεί να σου κόψει τα πόδια, να σε αποδιοργανώσει, να σε κάνει να τα χάσεις.
Εδώ είναι που περίμενα από τον προπονητή να βάλει ένα φρέσκο παίχτη, με καθαρό μυαλό και νέες οδηγίες, στο παιχνίδι ώστε να φρεσκαριστεί η ομάδα. Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί σε αυτό το σημείο δεν έγινε αλλαγή. Υστερούντες παίχτες υπήρχαν αρκετοί. Αλλαγή όμως δεν έγινε. Το γιατί το ξέρει μόνο ο Νορβηγός.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Ο Ολυμπιακός είχε σαφώς και την τύχη εναντίον του. Έκανε δεκατέσσερις προσπάθειες για γκολ και δεν σκόραρε (το γκολ του δεν ήρθε από δική του τελική προσπάθεια). Ο αντίπαλος έκανε δύο προσπάθειες για γκολ και έβαλε τρία!!! Οξύμωρο ε;
Είναι τόσο πίσω ο Ολυμπιακός από τις υπόλοιπες ομάδες στο Ch. League (του γκρουπ δυναμικότητας του
Ας μην κατσουφιάζουμε όμως. Σίγουρα είναι οδυνηρό να χάνεις με αυτόν τον τρόπο, αλλά δεν πρέπει να παραλείψουμε ότι ο Ολυμπιακός είναι φέτος μια νέα ομάδα. Παίζει οχτώ χρόνια 4-4-2 και τώρα προσπαθεί να αφομοιώσει ένα νέο τρόπο παιχνιδιού. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Σίγουρα τέτοιες ήττες συγκλονίζουν τα θεμέλια μιας ομάδας, αλλά από την μία μέρα στην άλλη δεν γίνονται θαύματα.
Όποιος πίστευε ότι οι (γελοίες) εξαγγελίες του προέδρου ίσως και να γινόντουσαν πραγματικότητα ζούσε σε μια ουτοπία.
Υ.Γ ποιος χάρηκε περισσότερο τη προχτεσινή ήττα του Ολυμπιακού; Μάλλον ο Μπάγεβιτς, ο οποίος εκδιώχθηκε γιατί δεν είχε ευρωπαϊκό όραμα!
Υ.Γ2 βέβαια ο Ντούσαν ήξερε την ομάδα απέξω και ανακατωτά, ο Σόλιντ τώρα μαθαίνει και τώρα την φτιάχνει.
1. Δεν έχω παίξει ποτέ σε επίπεδο Ch. League.
2. Όλοι όσοι συμμετέχουν σε αυτούς τους αγώνες από ποδοσφαιριστές μέχρι προπονητικό τιμ ξέρουν πολύ περισσότερη μπάλα από εμένα.
Με κίνδυνο λοιπόν να χάνω κάτι στη «μετάφραση», θα προσπαθήσω να δώσω μια εξήγηση στο προχτεσινό πατατράκ που υπέστη ο Ολυμπιακός.
Κοιτάζοντας το παιχνίδι από την αρχή βλέπουμε έναν Ολυμπιακό να ελέγχει τον ρυθμό του αγώνα και με υπέροχη κυκλοφορία της μπάλας να κινείται προς την περιοχή της Ροσεμποργκ χωρίς όμως να απειλεί ιδιαίτερα. Μέχρι το πρώτο γκολ δεν έχουμε δει κάτι το ξεχωριστό.
Μετά το γκολ και εκεί που η ομάδα προσπαθεί να ανέβει, η Ρόσεμποργκ βρίσκει πολλούς κενούς χώρους, κύριος από δεξιά (όπου ο Μπαμπακίντα έχει το νου του μόνο στην επίθεση και εκθέτει χαρακτηριστικά τον Μαυργενίδη). Στη συνέχεια παρατηρούμε μια ιδιαίτερη αδυναμία του Στολτίδη να αντεπεξέλθει στα αμυντικά του καθήκοντα. Σε αυτό δεν ευθύνεται μόνο η κακή μέρα στην οποία βρέθηκε ο Ιεροκλής. Ο Τουρέ αγωνίζεται πολύ πιο μπροστά σε σχέση με τις άλλες φορές και ουσιαστικά ο Στολτίδης μένει μόνος του να καλύψει το κέντρο, που σε συνδυασμό με την κακή του μέρα φέρνει το αποτέλεσμα που είδαμε.
Στη συνέχεια παρατηρούμε ότι η αριστερή πλευρά (αυτή που αποτελεί βαρόμετρο για την απόδοση όλης της ομάδας) είναι εκτός τόπου και χρόνου. Ο Γεωργάτος αδυνατώντας να μαρκάρει ότι κινείτε από τα αριστερά αρκείται στο να σηκώνει τα χέρια του σε μία κίνηση απελπισίας προς τον επόπτη μπας και σήκωση την σημαία του οφ-σαιτ. Ο Τζόρτεβίτς δεν έχει καλά πατήματα. Είναι κουρασμένος (;) είναι σε κακή μέρα, δεν βοηθάει καθόλου τον Ολυμπιακό στην ανάπτυξη του παιχνιδιού.
Έχουμε λοιπόν το κέντρο αποδιοργανωμένο και την επίθεση, λόγο Τζόλε αλλά και λόγο του ωσεί παρόν Ριβάλντο, πελαγωμένη.
Με αυτά και με αυτά έρχεται το 1-1 και οι δύο ομάδες πάνε στα αποδυτήρια.
Θα περίμενα η ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο να κατέβει διαφορετικά. Θα περίμενα ο Τουρέ να μείνει λίγο πιο πίσω ώστε να δίνει βοήθειες στον Στολτίδη και ο Μπαμπακίντα να καλύπτει τον Μαυρογενίδη. Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, ο Ολυμπιακός συνέχιζε να επιτίθεται με τον πιο παράδοξο τρόπο, τις γιόμες, οι οποίες ταλαιπωρούν μόνο τον αξιόμαχο Κωνσταντίνου και όχι τους αμυντικούς της Ρόσεμποργκ.
1-2. Εδώ έχουμε το καθοριστικό σημείο (λογικής;) κατάρρευσης των παιχτών. Αυτό το γκολ δεν ξανά μπαίνει ούτε σε 10 χρόνια. Συμφωνώ ότι σε αγώνα Ch. League μπορεί να σου κόψει τα πόδια, να σε αποδιοργανώσει, να σε κάνει να τα χάσεις.
Εδώ είναι που περίμενα από τον προπονητή να βάλει ένα φρέσκο παίχτη, με καθαρό μυαλό και νέες οδηγίες, στο παιχνίδι ώστε να φρεσκαριστεί η ομάδα. Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί σε αυτό το σημείο δεν έγινε αλλαγή. Υστερούντες παίχτες υπήρχαν αρκετοί. Αλλαγή όμως δεν έγινε. Το γιατί το ξέρει μόνο ο Νορβηγός.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Ο Ολυμπιακός είχε σαφώς και την τύχη εναντίον του. Έκανε δεκατέσσερις προσπάθειες για γκολ και δεν σκόραρε (το γκολ του δεν ήρθε από δική του τελική προσπάθεια). Ο αντίπαλος έκανε δύο προσπάθειες για γκολ και έβαλε τρία!!! Οξύμωρο ε;
Είναι τόσο πίσω ο Ολυμπιακός από τις υπόλοιπες ομάδες στο Ch. League (του γκρουπ δυναμικότητας του
Ας μην κατσουφιάζουμε όμως. Σίγουρα είναι οδυνηρό να χάνεις με αυτόν τον τρόπο, αλλά δεν πρέπει να παραλείψουμε ότι ο Ολυμπιακός είναι φέτος μια νέα ομάδα. Παίζει οχτώ χρόνια 4-4-2 και τώρα προσπαθεί να αφομοιώσει ένα νέο τρόπο παιχνιδιού. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Σίγουρα τέτοιες ήττες συγκλονίζουν τα θεμέλια μιας ομάδας, αλλά από την μία μέρα στην άλλη δεν γίνονται θαύματα.
Όποιος πίστευε ότι οι (γελοίες) εξαγγελίες του προέδρου ίσως και να γινόντουσαν πραγματικότητα ζούσε σε μια ουτοπία.
Υ.Γ ποιος χάρηκε περισσότερο τη προχτεσινή ήττα του Ολυμπιακού; Μάλλον ο Μπάγεβιτς, ο οποίος εκδιώχθηκε γιατί δεν είχε ευρωπαϊκό όραμα!
Υ.Γ2 βέβαια ο Ντούσαν ήξερε την ομάδα απέξω και ανακατωτά, ο Σόλιντ τώρα μαθαίνει και τώρα την φτιάχνει.
δημοσιεύτηκε από τον morpheous στις 2:14 μ.μ.
0 σχόλια:
σχόλιασε
<< Home