Οκτώ αγκωνιές και τα χρώματα τους

Πολύ βαβούρα γίνεται μετά το χτεσινό ντέρμπι για τις αγκωνιές. Θα προσπαθήσω να κάνω μία περιγραφή των αγκωνιών που συναντάμε στους αγώνες και τις ποινές τις οποίες επιφέρουν τα χτυπήματα αυτά.

Έχουμε και λέμε:

1) Αγκωνιά στα ίσια με το σώμα του θύτη να περιστρέφετε ελαφρώς προς το μέρος που η αγκωνιά «σκάει» στο άμοιρο το θύμα. Χρώμα: πιο κόκκινο δεν γίνεται.

2) Ο παίχτης πηδάει στους αιθέρες με τα τους αγκώνες σε έκταση (λέγε με Κωνσταντίνου), για να πιάσει κεφαλιά. Σε περίπτωση που βρει κανα κομμάτι κρέας αντιπάλου τότε έχουμε χρώμα κίτρινο (σε αυστηρές περιπτώσεις μπορεί να δοθεί κίτρινη και χωρίς να βρει τον αντίπαλο).

3) Ο παίχτης έχει το χέρι του σε σχήμα Γ και ακουμπάει τον αντίπαλο με αυτό (κυρίως με το κομμάτι από τον αγκώνα και κάτω) χωρίς να το κουνάει ιδιαίτερα. Σε περίπτωση που ο αντίπαλος θεωρήσει καλό να πάει να «σκάσει» πάνω στον αγκώνα του άλλου δεν έχουμε περίπτωση φαουλ αλλά γέλια.

4) Ίδια περίπτωση με την προηγούμενη μόνο που το χέρι (όχι ο αγκώνας) σπρώχνει τον αντίπαλο. Καθαρό φουλ, χρώμα κανένα.

5) Στην περίπτωση που ο παίχτης έχει το χέρι όπως προαναφέραμε και αποφασίσει ότι είναι πολύ καλή ιδέα να αρχίσει να το εκτινάσσει προς τα πίσω για να «μεγαλώσει» τον ελεύθερο του χώρο επανειλημμένα (λέγε με Κώτσιο) και βρει τον αντίπαλο του (λέγε με Οκκά) έχουμε φαουλ και χρώμα κόκκινο!

6) Ο παίχτης έχει το χέρι του για μία ακόμα φορά όπως πριν, μόνο που τώρα έχοντας το σε θέση Γ και κρατώντας το σταθερό αποφασίζει ότι είναι πρέπον να κινήσει τον κορμό του προς τα πίσω (μαζί με το χέρι φυσικά). Χρώμα κόκκινο, αντίπαλος μάλλον χωρίς καρωτίδα.

7) Ο παίχτης έχοντας στην κατοχή του την μπάλα, επιχειρεί μια χορευτική περιστροφή γύρο από τον εαυτό του με σχετικά μεγάλη ταχύτητα. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα χέρια αιωρούνται κάπως ανεξέλεγκτα και οι αγωνίες που «τρώει» ο αμυνόμενος συνηθισμένες. Δυστυχώς ο αμυνόμενος δεν έχει δικαίωμα να διαμαρτύρεται, shit happens.

8) Υπάρχει και η ιδική κατηγόρια Καστίγιο. Κατηγόρια στην οποία περιλαμβάνονται οι περιπτώσεις όπου ο επιτιθέμενος ενοχλείτε από την παρουσία του αμυνόμενου, όσο αυτοί τρέχουν προς την ίδια κατεύθυνση, και αποφασίζει να του «σκάσει» μια μουλωχτή αγκωνιά στα πλευρά. Χρώματος κόκκινη!

Η γραπτή περιγραφή των αγκωνιών δεν είναι και πολύ παραστατική. Ελπίζω να καταλάβατε τις κατηγόριες και να λύσατε όποιες απορίες (αν είχατε) σας δημιουργήθηκαν μετά το χτεσινό (που δυστυχώς συνεχίζεται και σήμερα) θέατρο του παραλόγου.