Eurobasket, μήπως είρθε η σειρά μας;
Απέφυγα χαρακτηρίστηκα να μιλήσω για αυτήν. Ακόμα και τώρα που το κάνω δεν έχω καταλήξει σε μία τελική άποψη.
Ο λόγος για την Εθνική μας ομάδα μπάσκετ η οποία αύριο ρίχνετε στη μάχη για το Eurobasket της Σερβίας.
Παρακολούθησα όλα τα παιχνίδια της Εθνικής τα οποία έδειξε η τηλεόραση και ένα του τουρνουά ακρόπολης από κοντά. Με τις εμφανίσεις της αρχικά ξαφνιάστηκα, στη συνέχεια ενθουσιαστικά, έπειτα καθώς συνέχιζε το σερί των νικών της παραξενεύτηκα και στο τέλος προβληματίστηκα για το αν αυτό που έβλεπα είναι μαγική εικόνα ή όχι.
Έκανα μια φευγαλέα (παράλογη) σκέψη. Ρε μπας και όλες οι παραδοσιακές δυνάμεις στην μπασκετική Ευρώπη έχουν συνωμοτήσει ώστε να χάσουν, για να νομίσουμε ότι ξαφνικά γίναμε υπερδύναμη;
Σοβαρέψου, θα μου πείτε.
Θα σταθώ στο «ξαφνικά». Με μία δεύτερη σκέψη αυτή η ομάδα δεν φτιάχτηκε ξαφνικά. Για θυμηθείτε την πέρυσι τέτοια εποχή. Είχε κοινά πολλά κοινά σημεία. Φέτος αποφάσισε να αναδιοργανωθεί και να παίξει διαφορετικό μπάσκετ. Ένα μπάσκετ που βασίζετε στην ασφυκτική άμυνα και στο δαιμονιώδη ρυθμό. Ένα μπάσκετ που βασίζεται στην ομαδική δουλειά και στους αιφνιδιασμούς.
Ναι δεν έχουμε τον παίχτη ηγέτη. Δεν έχουμε τον παίχτη που θα πάρει την ομάδα στην πλάτη του στα δύσκολα όταν η μπάλα καίει. Δεν έχουμε τον χαρακτηρίστηκα καλό σουτέρ.
Έχουμε όμως όλα τα άλλα. Έναν προπονητή που δείχνει ότι έχει μάθει από τα (πολλά) λάθη του, δώδεκα τρομερά αθλητικούς παίχτες που ο κάθε ένας τους μπορεί να κάνει τη διαφορά σε κάθε διαφορετικό δεκάλεπτο. Έχουμε από τα ψιλότερα γκαρντ στη διοργάνωση. Έχουμε ομαδικό πνεύμα.
Γιατί λοιπόν όλοι έχουμε σαστίσει με τις εμφανίσεις της Εθνικής στα φιλικά; Γιατί όλοι φοβούνται να πουν ότι αν αυτή η εθνική δεν πάρει μετάλλιο θα είναι αποτυχία;
Νομίζω γιατί από την ομάδα λείπει η πείρα. Η πείρα αποτελεί το αυτό το «κάτι» που φέρνει τα αποτελέσματα στις μεγάλες διοργανώσεις. Στα φιλικά δεν μετράει, στα επίσημα όμως μπορεί να κάνει (και το κάνει) τη διαφορά.
Ας ελπίσουμε η ελπιδοφόρα αυτή ομάδα να μας χαρίσει στιγμές ανείπωτης χαράς αρχής γενομένης από αύριο! Έχει όλα τα φόντα να το κάνει. Ας τη στηρίξουμε!
Ο λόγος για την Εθνική μας ομάδα μπάσκετ η οποία αύριο ρίχνετε στη μάχη για το Eurobasket της Σερβίας.
Παρακολούθησα όλα τα παιχνίδια της Εθνικής τα οποία έδειξε η τηλεόραση και ένα του τουρνουά ακρόπολης από κοντά. Με τις εμφανίσεις της αρχικά ξαφνιάστηκα, στη συνέχεια ενθουσιαστικά, έπειτα καθώς συνέχιζε το σερί των νικών της παραξενεύτηκα και στο τέλος προβληματίστηκα για το αν αυτό που έβλεπα είναι μαγική εικόνα ή όχι.
Έκανα μια φευγαλέα (παράλογη) σκέψη. Ρε μπας και όλες οι παραδοσιακές δυνάμεις στην μπασκετική Ευρώπη έχουν συνωμοτήσει ώστε να χάσουν, για να νομίσουμε ότι ξαφνικά γίναμε υπερδύναμη;
Σοβαρέψου, θα μου πείτε.
Θα σταθώ στο «ξαφνικά». Με μία δεύτερη σκέψη αυτή η ομάδα δεν φτιάχτηκε ξαφνικά. Για θυμηθείτε την πέρυσι τέτοια εποχή. Είχε κοινά πολλά κοινά σημεία. Φέτος αποφάσισε να αναδιοργανωθεί και να παίξει διαφορετικό μπάσκετ. Ένα μπάσκετ που βασίζετε στην ασφυκτική άμυνα και στο δαιμονιώδη ρυθμό. Ένα μπάσκετ που βασίζεται στην ομαδική δουλειά και στους αιφνιδιασμούς.
Ναι δεν έχουμε τον παίχτη ηγέτη. Δεν έχουμε τον παίχτη που θα πάρει την ομάδα στην πλάτη του στα δύσκολα όταν η μπάλα καίει. Δεν έχουμε τον χαρακτηρίστηκα καλό σουτέρ.
Έχουμε όμως όλα τα άλλα. Έναν προπονητή που δείχνει ότι έχει μάθει από τα (πολλά) λάθη του, δώδεκα τρομερά αθλητικούς παίχτες που ο κάθε ένας τους μπορεί να κάνει τη διαφορά σε κάθε διαφορετικό δεκάλεπτο. Έχουμε από τα ψιλότερα γκαρντ στη διοργάνωση. Έχουμε ομαδικό πνεύμα.
Γιατί λοιπόν όλοι έχουμε σαστίσει με τις εμφανίσεις της Εθνικής στα φιλικά; Γιατί όλοι φοβούνται να πουν ότι αν αυτή η εθνική δεν πάρει μετάλλιο θα είναι αποτυχία;
Νομίζω γιατί από την ομάδα λείπει η πείρα. Η πείρα αποτελεί το αυτό το «κάτι» που φέρνει τα αποτελέσματα στις μεγάλες διοργανώσεις. Στα φιλικά δεν μετράει, στα επίσημα όμως μπορεί να κάνει (και το κάνει) τη διαφορά.
Ας ελπίσουμε η ελπιδοφόρα αυτή ομάδα να μας χαρίσει στιγμές ανείπωτης χαράς αρχής γενομένης από αύριο! Έχει όλα τα φόντα να το κάνει. Ας τη στηρίξουμε!
1 σχόλια:
Μόλις σήμερα άκουσα για πρώτη φορά από επίσημα χείλη, αυτά του Γιαννάκη, οτι πάμε για μετάλλιο!
Καιρός ήταν!
Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 16, 2005 12:19:00 μ.μ.
<< Home