Ας ελπίσουμε ότι δεν θα κάνουν το ίδιο λάθος

Θα γίνει ο νέος Μποσμάν;

Πέρυσι τέτοια εποχή άκουσα ότι στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα (από Δ' εθνική και κάτω δηλαδή) θα αλλάξει ο κανονισμός για τους μικρούς που θα πρέπει να έχει η κάθε ομάδα. Για την νέα σεζόν λοιπόν η κάθε ομάδα θα πρέπει να έχει έξι παίχτες κάτω από δεκαοκτώ χρόνων και αν δεν κάνω λάθος οι δύο πρέπει να ξεκινάνε και βασικοί. Οι ομάδες εξέφρασαν ένα λογικό παράπονο, ότι δεν προλάβαιναν να προσαρμοστούν με αυτόν τον κανονισμό μέσα σε ένα χρόνο. Με λίγα λόγια άντε τώρα η κάθε ομάδα να βρίσκει μικρούς για το ράστερ της μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Παρόλα αυτά ο κανονισμός πέρασε και οι ομάδες προσαρμόστηκαν.

Μην νομίζετε, στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα γίνεται χαμός από νέους και ταλαντούχους παίχτες. Οι περισσότερες ομάδες βασίζονται σε 28άριδες και άντε να έχουν κανα δυο ταλεντάκια να «ψήνονται». Λίγες είναι οι ομάδες που έχουν επί το πλείστον νεαρούς ποδοσφαιριστές. Αυτό το πρόβλημα το είδαν οι απαραίτητοι ιθύνοντες και έδρασαν κατάλληλα. Θυμάμαι τότε μια συζήτηση που είχα με ένα φίλο. Λέγαμε ότι αφού οι ομάδες των μεγαλύτερων κατηγόριων δεν δείχνουν την διάθεση να στηριχτούν και να οργανώσουν καλά τις ακαδημίες τους ας υποχρεώσουμε τις μικρές να αναδειχτούν μέσα από τα ταλέντα, που θα αναγκαστούν πλέον με τον νέο κανόνα, να αναδείξουν.

Μέσα σε αυτό το ελπιδοφόρο πνεύμα για καλλιέργεια νέων ταλαντούχων παιχτών ήρθε και μία κίνηση της Uefa που και αυτή ανάγκαζε ουσιαστικά τις μεγάλες ομάδες να κοιτάξουν περισσότερο τις ακαδημίες τους. Το μέτρο της Uefa που θα τεθεί σε ισχύει τη σεζόν 2006/07 υποχρεώνει τις ομάδες που θα λάβουν μέρος στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις να έχουν στο ράστερ τους το λιγότερο δύο παίχτες ηλικίας 15 έως 21 οι οποίοι θα είναι βγαλμένοι από τα φυτώρια της κάθε ομάδας και ακόμα άλλους δύο οι οποίοι θα είναι της ομάδας αλλά δανικοί. Με απώτερο σκοπό το 2008/09 να έχει η κάθε ομάδα τέσσερις παίχτες(το λιγότερο) από τις ακαδημίες και τέσσερις σε άλλες ομάδες ως δανικούς.

Προσωπικά με αυτές τις κινήσεις μου δημιουργήθηκε μια ευφορία, μια αισιοδοξία για το μέλλον. Στην Ελλάδα αν εξαιρέσεις τον Πανιώνιο τον Άρη τον Ηρακλή και τα τελευταία χρόνια τον Παναθηναϊκό οι υπόλοιπες μεγάλες ομάδες δεν έχουν τίποτα να επιδείξουν όσο αναφορά την «παραγωγή» παιχτών από τα σπλάχνα τους. Οι κινήσεις αυτές θα τους αναγκάσουν να μπουν στο τρυπάκι και να κοιτάξουν το θέμα διεξοδικότερα, κάτι που μπορεί να έχει μακροχρόνια πολύ θετικά για την χώρα μας αποτελέσματα. Μια βόλτα να πάτε από τα γήπεδα στην γειτονία σας θα δείτε ότι δόξα τον Θεό από ταλέντα δεν έχουμε πρόβλημα. Ταλέντα υπάρχουν, στην αξιοποίηση τους κωλυόμαστε κάπως.

Με αυτά και μ? αυτά πέρασαν περίπου δύο μήνες ως που σήμερα έσκασε, στα ψιλά όμως, η βόμβα με τον Ρώσο ποδοσφαιριστή Ιγκόρ Σιμουτένκοφ.

«Ο Ρώσος ζήτησε από την ισπανική ομοσπονδία να του χορηγηθεί άδεια κοινοτικού ποδοσφαιριστή, ώστε να αντικαταστήσει την άδεια εργασίας που έχει αυτή τη στιγμή και εκδίδεται σε άτομα που δεν προέρχονται από τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (ΕΕ, Νορβηγία, Ελβετία, Ισλανδία).
Η ισπανική δικαστική αρχή στην οποία προσέφυγε κατέθεσε προδικαστικό ερώτημα στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, σχετικά με τον κανονισμό της ισπανικής ομοσπονδίας που δεν ευνοούσε το αίτημα του Σιμουτένκοφ. Η απόφαση δικαιώνει τον ποδοσφαιριστή του ισπανικού συλλόγου και κατ? επέκταση την ομάδα της Seguda και τους μεταγραφικούς της ορίζοντες.
Ύστερα από αυτήν την απόφαση, "ανοίγει" ο δρόμος για άλλες 77 χώρες της Αφρικής,
Καραϊβικής και του Ειρηνικού Ωκεανού οι οποίες έχουν συνάψει εμπορικές σχέσεις με την Ε.Ε. Με αλλά λόγια, λόγω προηγούμενου δεδικασμένου, αυτές οι χώρες έχουν πια κάθε δικαίωμα να προσφύγουν στα δικαστήρια και να κερδίσουν την υπόθεση.»
περισσότερα στο contra.gr.

Αν αυτή η υπόθεση εξελιχθεί όπως αυτή του Μποσμάν τότε όλη αυτή η προσπάθεια και από την Ελληνική ομοσπονδία και από την Uefa θα γκρεμιστεί πριν καλά καλά αρχίσει να υλοποιείται. Θα γεμίσουμε Γκανάκια και κάθε λογής αφρικανούς οι οποία αναμφισβήτητα έχουν παρά πολύ καλά και εργατικότατα ταλέντα που θα κάνουν τα πάντα για να αρπάξουν την ευκαιρία να κάνουν καριέρα στην Ευρώπη. Και τότε τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για (ας χρησιμοποιήσω μια έκφραση που είναι της μόδας) «τα δικά μας παιδιά», τα οποία θα χρειάζονται πολύ περισσότερο κόπο χρήμα και χρόνο να τα γαλουχήσεις από ότι τα ξενόφερτα που θα είναι φτηνότερα και αναλώσιμα,. Δεν μας κάνει αυτός, υπάρχουν άλλοι τόσοι. Το νομικό κομμάτι της υπόθεσης με αφήνει αδιάφορο. Νομίζω ότι πρέπει να προσέξουν πολύ με αυτό το θέμα που προέκυψε γιατί όποιος καεί από τον χυλό (βλέπε Μποσμάν) φυσάει και το γιαούρτι. Ελπίζω να έμαθαν από τα λάθη του παρελθόντος.