Το ιδικό βάρος,την ψυχολογία, δεν πρέπει να το υποτιμάμε!

Παίζει η ιστορία μπάλα; Πόσα γκολ έχει βάλει ο περίφημος 12^ος παίχτης της κάθε ομάδας (ο κόσμος της); Τελικά η φανέλα πάνω από πόσα κιλά πρέπει να ζυγίζει για να χαρακτηριστεί βαριά; Αν τελικά όλοι οι παραπάνω παράγοντες μπορούν να καθορίσουν το τελικό αποτέλεσμα ενός αγώνα τότε γιατί δεν κερδίζει πάντα η ομάδα με την μεγαλύτερη ιστορία; Μήπως όλα αυτά τα λέμε για να παρηγορούμε τους ηττημένους; Η μήπως τα λέμε για να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα; Μπορεί απλά να τα λέμε γιατί ακούγονται όμορφα ποιητικά και ρομαντικά!

Προσωπικά πιστεύω ότι στα ομαδικά αθλήματα ο παράγοντας ψυχολογία παίζει τρομακτικά μεγάλο ρόλο! Δεν πα να σαι η καλύτερη η ποιο ποιοτική η ποιο δυνατή η ποιο γρήγορη και καλοδουλεμένη ομάδα στον κόσμο αν δεν έχεις την ψυχολογία, στόφα, νοοτροπία (όλα εγκεφαλικά είναι βάλτε του εσείς όποια ταμπέλα θέλετε) του νικητή τότε δύσκολα θα φτάσεις ψηλά. Επίσης και η χειρότερη ομάδα να είσαι αν έχεις κάτι από τα παραπάνω τότε δεν είσαι ξεγραμμένη. Το πώς αποκτάς αυτή τη στόφα είναι άλλο θέμα. Αρχίζεις με τον τίτλο της έκπληξης, και σιγά σιγά καθιερώνεσαι. Αλλά ας μην πλατειάζουμε.

Η Λιβερπουλ λοιπόν χτες είχε όλα τα παραπάνω με το μέρος της. Ιστορία γραμμένη με ολόχρυσα γράμματα, βαριά φανέλα, 12^ο παίχτη, πάθος, στόφα νικητή, και κάποια ποιότητα. Το Λίβερπουλ ίσως να είναι η μοναδική αγγλική έδρα που να μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε «καμίνι». Φοβερή αβάντα της έδωσαν οι οπαδοί της! Συγκλονιστική ατμόσφαιρα! Οι παίχτες της χτες έπαιζαν και είχαν στο βάθος του μυαλού τους είναι μία ομάδα που έχει πάρει τα πάντα και αντιμετωπίζουν μία ομάδα που μετά από 50 χρονιά στειρότητας έπαιρνε φέτος τον πρώτο της τίτλο. Αυτό ήταν μια ψυχολογική νίκη. Μια πρώτη νίκη. Το έβλεπες στα μάτια τους στον τρόπο παιχνιδιού τους ήταν το αφεντικό, είχαν τον αέρα το πάνω χέρι, την ψυχολογία.

Αγωνιστικά η Τσέλσι ήταν σαφώς ανώτερη! Αλλά δεν της αρκούσε μόνο αυτό. Αν αντί τις Λίβερπουλ αντιμετώπιζε κάποια άλλοι ομάδα ίσως να είχε καλύτερη τύχη. Επίσης αν η Λιβερπουλ αντιμετώπιζε και αύτή με την σειρά της μία άλλη ομάδα τότε μπορεί να μην πέρναγε στον τελικό. Δεν θα μπορούσε να δει αυτή την ομάδα όπως είδε την Τσελσι, σαν μια μικρότερη ομάδα. Φανταστείτε να ήταν στον αγώνα αυτό ο Παναθηναϊκός ας πούμε με αντίπαλο την σούπερ ομάδα της Ξάνθης που έκανε την καλύτερη σεζόν της. Όπως και να το κάνουμε στα μάτια του Έλληνα η Ξάνθη είναι Ξάνθη και ο Παο, Παο. Το ιδικό βάρος. Έτσι και στα μάτια του Άγγλου παρόλο που η ομάδα του δεν είχε καταφέρει να κερδίσει την Τσέλσι ποτέ φέτος ήξερε ότι η ομάδα του ήταν «μεγαλύτερη». Και τελικά αυτό ήταν που μέτρησε!

Ψυχολογία και αθλητισμός πάνε μαζί! Μια ομάδα που το πιστεύει και το θέλει μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά παρόλο που μπορεί αγωνιστικά να μην το αξίζει. Αυτή είναι η ομορφιά των σπορ!

Υ.Γ Μετά από το Τσελσι ? Μπαρτσελόνα και τον χτεσινό αγώνα δεν νομίζω οτι το Ch. League μπορεί να μας προσφέρει πολλά περισσότερα. Δεν ήθελα να τελειώσει ο χτεσινός αγώνας! Ας ελπίσουμε σε ένα όσο το δυνατό λιγότερο αμυντικογενή τελικό!