Μεταμεσονύχτια ποδοσφαιρική όαση μαγείας

Τι σου είναι η αλλαγή.

Ηγέτης. Έκανε την μπάλα ότι ήθελε, ποδιές για την πλάκα του, εναέρια τακουνάκια - πάσες με χαρακτηριστική ευκολία, λες και έκανε απλή πάσα, μεταβιβάσεις ακριβείας, οργάνωνε το παιχνίδι, ζάλιζε τους αντιπάλους με τις μαγικές τρίπλες του . Έτρεχε σαν να ήταν ένας 20άρης παίχτης που προσπαθεί να διακριθεί στην ομάδα του. Μάγευε με κάθε του άγγιγμα πάνω στην μπάλα. Συνεργαζόταν άψογα με τους συμπαίχτες του, ήταν μία ομάδα μόνος του.

Το πρώτο γκολ ήρθε μετά από δικιά του προσπάθεια και σέντρα σουτ που κόντραρε στον αντίπαλο αμυντικό και κατέληξε στο βάθος της αντίπαλης εστίας. Το δεύτερο, αφού πέρασε με χαρακτηριστική ευκολία την μισή άμυνα των αντιπάλων, «έκοψε» την κατάλληλη στιγμή την μπάλα στο ύψος του πέναλτι και έδωσε μισό γκολ στον συμπαίχτη του. Το γκολ που σημείωσε ήρθε μετά από ένα «rebound» που πήρε έξω από την περιοχή, ζύγισε την μπάλα και με ένα τεχνικό κεραυνό, παρά την προσπάθεια του τερματοφύλακα, την έστειλε στο πλεχτό και τους οπαδούς της ομάδας του στον 7μο ουρανό!

Αυτός κύριες και κύριοι είναι ο παίχτης που πολλοί τον αποκαλούν αδιάφορο, παλτό, «αργό» και αντί να έβγαζαν τα οπαδικά γυαλιά και να απολάμβαναν την μαγεία που τους πρόσφερε απλόχερα όλα αυτά τα χρόνια, τον λοιδορούσαν.

Στην ίδια παγίδα έπεσαν και πολλοί φίλαθλοι της ομάδας που υπηρετούσε. Μία τον αποθέωναν την άλλη μουρμουρούσαν και του φορούσαν κάθε λογής κοσμητικά επίθετα.

Τελικά αυτό που ήθελε ο Ζιοβάνι ήταν απλά μια αλλαγή. Μία αλλαγή στην ψυχολογία του που θα του έδινε και πάλι αέρα στα «μαγικά» του πόδια, για να κάνει αυτά που τόσο καλά ξέρει με την μπάλα κοντά σε αυτά. Πήγε στην Σάντος σαν αστέρι και παίζει σαν τέτοιο. Έφυγε από τον Ολυμπιακό σχεδόν σαν τελειωμένος και μας δείχνει ότι μόνο τέτοιος δεν είναι. Αυτός το ήξερε. Εμείς;

Ο κύκλος του στο λιμάνι είχε κλείσει, μα η ποδοσφαιρική του ιδιοφυΐα και η μαγικές του ικανότητες δεν έχουν ξεφτίσει καθόλου μα καθόλου. Δυστυχώς τις απολαμβάνουν άλλοι τώρα.

Κρίμα ?