Παίξαμε, χάσαμε, είδαμε. Μάθαμε;

Η εθνική σήμερα δεν μου άρεσε.
Όχι δεν περίμενα να δω άλλο τρόπο παιχνιδιού, δεν περίμενα να καθηλώσουμε στην άμυνα της την Βραζιλία, δεν περίμενα να βάλουμε δυο γκολ και να κερδίσουμε.
Περίμενα όμως περισσότερα κότσια. Αν εξαιρέσουμε τον Γιαννακόπουλο (ο καλύτερος παίχτης της εθνικής...κλάσεις πάνω από τον δεύτερο) τον Κατσουράνη και τον Κυριάκο (προς μεγάλη μου έκπληξη) όλοι οι υπόλοιποι παίχτες ήταν, αδικαιολόγητα και υπερβολικά, φοβισμένοι.

Μόνο στο πρώτο δεκάλεπτο (που μάλλον δεν είχαν συνειδητοποιήσει ακόμα το θηρίο το οποίο είχαν απέναντι τους) με ικανοποίησαν σε αυτόν τον τομέα. Τσαγανό μηδέν, πρωτοβουλίες ούτε για δείγμα. Και με πρωτοβουλίες δεν εννοώ καμιά γιόμα η κάποιο σπρίντ. Πρωτοβουλία ήταν η κίνηση του Καραγκούνη στο ματς με την Ουκρανία όταν πέρασε τρεις παίχτες και σούταρε λίγο άουτ. Πρωτοβουλία είναι να δοκιμάσεις το πόδι σου με κάποιο καλοζυγισμένο σουτ έξω από την περιοχή. Πρωτοβουλία είναι να, προσπαθήσεις τουλάχιστον, να παγώσεις τον ρυθμό των αντιπάλων (κάτι στο οποίο θεωρητικά διακρίνεσαι σαν ομάδα) όταν αυτοί έχουν αρχίσει να ξεσελώνουν!

Σήμερα δεν παίξαμε σαν εθνική Ελλάδος - Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Σήμερα παίξαμε σαν εθνική Ελλάδος - εδώ δεν μπορούμε να κερδίσουμε την Αλβανία , Τουρκία, Ουκρανία, που πάμε ρε παιδιά - Πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Σε όλο τον αγώνα είχα την εντύπωση πως η Βραζιλία έπαιζε μια ταχύτητα κάτω από τις πραγματικές της δυνατότητες...Μπορεί να κάνω και λάθος, αυτό είδα όμως.

Στα θετικά βάζω τα γκολ που δεχτήκαμε. Ναι καλά διαβάσατε. Το ότι οι φορές που η στρογγυλή θεά κατέληξε στο πλεχτό ήταν αποτέλεσμα του ταλέντου και της ποδοσφαιρικής ανωτερότητας των μονάδων της Βραζιλίας συγκαταλέγεται στα θετικά. Παρόλο που η άμυνα μας (και μιλάω μόνο για την καθαρά αμυντική γραμμή) είχε απώλειες, είχε καλή παρουσία. Στο δεύτερο γκολ αδράνησε κάπως. Για τα υπόλοιπα γκολ δεν ευθύνεται κανένας. Όταν ο αντίπαλος είναι ανώτερος θέλοντας και μη γίνεσαι έρμαιο των ορέξεων και εμπνεύσεων του κάθε Αντριάνο, Ρομπίνιο, Ζουνίνιο.

Στο κέντρο ήμασταν αμυντικά και επιθετικά ανύπαρκτοι. Ο Ζαγοράκης δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, ο Καραγκούνης ήταν σκιά του εαυτού του και ο Μπασινάς πάει καιρός που έπιασε καλή απόδοση.

Για την επίθεση καλύτερα να μην μιλήσω. Τι να πω άλλωστε! Χρειαζόμαστε επειγόντως επιθετικούς που να ξέρουν μπάλα και να μην χάνονται κάτω από το βάρος της φανέλας της Πρωταθλήτριας Ευρώπης. Ο Βρύζας μου αρέσει πολύ σαν παίχτης και περίμενα περισσότερα από αυτόν σήμερα. Όταν όμως παίζεις με σπασμένο χέρι έχεις και ένα παραπάνω άλλοθι.

Πρέπει να πω πάντως ότι μου άρεσε σχετικά και ο Σειταρίδης. Όσο έπαιξε. Θα εξελιχθεί σε παίχτη μεγάλης κλάσης αυτό το παιδί. Ακόμα αναρωτιέμαι γιατί μπήκε ο Βύντρα στην θέση του!

Τα περί κερδίσαμε εμπειρίες και άλλα τέτοια, γελάω και μόνο που τα ακούω. Δεν είναι στο εφηβικό ακόμα τα παιδία μας, για όνομα. Για μένα σήμερα απλά είδαμε. Ας ελπίσουμε να μάθουμε από αυτά που είδαμε.

Και δυο λογάκια για την Βραζιλία. Νομίζω ότι από αριστερά, όταν λείπει ο Ρομπέρτο Κάρλος, έχει πρόβλημα. Κατά τα άλλα πανέμορφο ποδόσφαιρο. Φαίνεται και ότι η ομάδα είναι δουλεμένη και δεν βασίζεται μόνο στο περίσσιο ταλέντο των παιχτών της. Πραγματικά δεν μπορώ με τίποτα να πιστέψω πως έχει θέση σε αυτή την ομάδα ο Ριβάλντο. Συγγνώμη Ρίμπο αλλά...
Εντυπωσιασμένος από τον Ρομπίνιο, απίστευτα αντανακλαστικά. Αρμονία στην κίνηση του, όταν δυναμώσει κιόλας θα πετάει!Αυτή η Βραζιλία μου φαίνεται απίθανο να χάσει το Μουντιάλ από ομάδα της Ευρώπης (δεν έχω δει καθόλου την Αργεντινή για αυτό και δεν λέω γενικά να χάσει το Μουντιάλ).
Είναι απόλαυση να την βλέπεις.

Εν κατακλείδι η εθνική μας εκτός από τον φόβο είχε και την κούραση. Αυτά τα δύο μαζί με όλα τα υπόλοιπα που είδαμε σήμερα (στα οποία δεν θέλω να αναφερθώ, κριτική στον Ρεχάγκελ δεν θέλω να κάνω ακόμα) ελπίζω να τα λάβουν καλά υπόψη τους οι του προπονητικού team ώστε να δούμε μια πιο βελτιωμένη εθνική στο μέλλον.