Η μιζέρια βασιλεύει στην Ελλάδα

Του Νίκου Ασημακόπουλου

ΔΙΑΒΑΖΑ το περασμένο Σάββατο μια συνέντευξη του Ακη Ζήκου σ' ένα περιοδικό.

ΤΟΝ ΡΩΤΑΕΙ η δημοσιογράφος αν σκέφτεται σε δύο χρόνια, που τελειώνει το συμβόλαιό του με τη Μονακό, να ξαναγυρίσει στην Ελλάδα...

«ΕΧΩ αρχίσει να προσανατολίζομαι στο ότι δεν θα συνεχίσω ποδοσφαιρικά στην Ελλάδα. Θα κλείσω την καριέρα μου στο εξωτερικό. Οχι γιατί δεν θέλω. Αντίθετα, θέλω να ξαναπαίξω μπάλα στην Ελλάδα και να κλείσω την καριέρα μου στην ΑΕΚ, αλλά έχω την αίσθηση ότι ερχόμενος πίσω, ίσως καταστρέψω ό,τι έχω χτίσει όλα αυτά τα χρόνια. Οποιος και να έρθει στην Ελλάδα, θα έχει άλλη αντιμετώπιση, είτε λέγεται Ριβάλντο είτε Ζήκος. Γιατί; Ο Ριβάλντο δεν χλευάζεται από τον Τύπο; Η Ελλάδα είναι πολύ πίσω σε κάποια πράγματα. Το παράδειγμα του Ριβάλντο αποτελεί για μένα παράδειγμα προς αποφυγήν. Αν αυτός, που έχει γράψει χρυσή σελίδα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, αντιμετωπίζεται με τόση προχειρότητα, τι να πούνε όλοι οι άλλοι, που κάνανε απλώς ένα ευρωπαϊκό βήμα...»

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΑ, το ίδιο βράδυ, ο Ριβάλντο πέτυχε στον τελικό του κυπέλλου της Πάτρας ένα από τα καλύτερα γκολ που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στα ελληνικά γήπεδα.

ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ κάποιος να του αναγνωρίσουν όλοι τουλάχιστον την κλάση, αλλά και τη δυσκολία της όλης προσπάθειας. Σέντρα σουτ από το σημαιάκι περίπου του κόρνερ, απέναντι σε μια άμυνα κι έναν τερματοφύλακα που δεν είχαν εξουδετερωθεί, που δεν είχαν πάρει λάθος θέση, απλώς δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα!

ΚΙ ΟΜΩΣ, η αρρώστια που κουβαλάνε αρκετοί, δεν άφησε όλους να το χαρούν.

ΤΟ 'ΒΑΛΕ ο Ριβάλντο και είμαστε Παναθηναϊκοί; Σιγά το γκολ!

ΟΠΩΣ αν το πέτυχε ο Γκονζάλες και είμαστε Ολυμπιακοί: Ελα μωρέ! Σιγά το κατόρθωμα.

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ανεβάζει και κατεβάζει τις αξίες, ανάλογα με το τι ομάδα υποστηρίζει.

ΘΑ ΠΕΙΤΕ τώρα... σιγά! Και τι έγινε, αν ο «Χ» Φουφουτόπουλος-οπαδός βγει και αμφισβητήσει την καλή προσπάθεια του ενός ή του άλλου...

ΤΙΠΟΤΑ δεν έγινε. Οπως έλεγε κι ο ίδιος ο Ριβάλντο μετά, «έχω πετύχει και καλύτερα και πιο κρίσιμα».

ΕΙΝΑΙ όμως η γενικότερη μιζέρια που βγάζουμε (ή μάλλον, βγάζουν ορισμένοι) ώρες ώρες, και χαλάει την εικόνα μας, χωρίς να περνάει από το μυαλό μας (τους) ότι υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο που ασχολούνται με το ελληνικό ποδόσφαιρο μόνο από το γεγονός ότι παίζει εδώ ο Ριβάλντο.

πηγή ελευθεροτυπία
Ότι πιο σωστό έχω διαβάσει τελευταία.

Παρόλα αυτά η στάση του Ζήκου μου ακούγεται κάπως δειλή. Δηλαδή αυτός δεν είναι σίγουρος για την καλή πορεία που έχει κάνει; Θέλει να τον κανακεύουν και τα δημοσιεύματα; Όχι θα μου πείτε, απλά δεν θέλει να ισοπεδώνουν έτσι απλά τον ιδρώτα του. Ούτε ο Ριβάλντο φαντάζομαι. Απλά αυτός έχει τα κότσια και το στομάχι ίσως. Όπως και να χει η λογική του δεν γυρνάω στην Ελλάδα γιατί ο τύπος με κράζει μου ακούγεται σαν ένα φτηνό άλλοθι.

Κατά τα άλλα στο θέμα της μιζέριας θα συμφωνήσω απόλυτα. Πολλές φορές πιάνω και τον εαυτό μου να μιλάει με αυτή την λογική. Την μίζερη. Είναι δύσκολο να την αποβάλεις φαντάζομαι. Αλλά σίγουρα δεν είναι μόνο Ελληνικό φαινόμενο. Δεν έχει καμία σημασία όμως. Μας εμποδίζει από το να χαρούμε το παιχνίδι. Και να δούμε τα πράγματα πιο καθαρά. Αλλά μήπως δεν θέλουμε; Μήπως η μιζέρια είναι το δικό μας άλλοθι;