Πρωταθλητές Ευρώπης!

50'' δευτερόλεπτα από την λήξη:

- έλα ρε άστο πάμε να φύγουμε θα αργήσουμε, 7 πόντους τώρα, άντε γεια!

1/2 ώρα μετά τη λήξη:

- που είστε ρε μαλάκες τόση ώρα!
- Εεε οοο ήρθαμε να πάρουμε το Ευρωπαϊκό!

Ο ημιτελικός ήταν ένα σπάνιας ομορφιάς παιχνίδι. Τέτοιες ανατροπές είναι μεν εφικτές αλλά δύσκολα τις βλέπεις στα παρκέ. Γίνονται συνήθως σε μεγάλες διοργανώσεις στην διάρκεια σημαντικών αγώνων. Εκεί που οι περισσότεροι λυγίζουν, τα πραγματικά αστέρια λάμπουν.

Παπαλουκάς. Χωρίς τα δικά του coast ? to ? coast το τελευταίο λεπτό του ημιτελικού με την Γαλλία δεν θα είχε καν ο Διαμαντίδης την δυνατότητα να εκτοξεύσει το τρίποντο αλλά και όλους εμάς στα ουράνια!

Ο τελικός ήταν ένα διαδικαστικό παιχνίδι. Η ομάδα ήταν ανώτερη σε όλα τα σημεία. Ξέρετε, το μπάσκετ ίσως δεν είναι τόσο λαοφιλές διότι σπάνια ευνοεί τον αδύνατο. Στο μπάσκετ εννέα στις δέκα φορές ο καλύτερος θα κερδίσει. Και σε αυτή την διοργάνωση η καλύτερη ομάδα ήταν η εθνική μας ομάδα.

Δεν θα σταθώ πολύ στον τελικό. Ο τελικός ήταν απλά ένα πάρτι. Ένα ξέφρενο πανηγύρι με κομπάρσο τους Γερμανούς. Ήταν μια παράσταση για 14 ρόλους! Των παιχτών και του προπονητικού τιμ.

Λίγοι τόλμησαν πριν αρχίσει το τουρνουά να το διαλαλήσουν. Ο αρχηγός Κακιούζης δεν μάσησε τα λόγια του, είπε ότι η ομάδα πάει για το χρυσό. Το είπε και το έκανε!

Όλοι προβληματιζόμασταν από την έλλειψη (στα χαρτιά) του μεγάλου ηγέτη! Να λοιπόν που αυτή η ομάδα μας έδειξε ότι έχει πλειάδα από μεγάλους ηγέτες! Ο χορευτής Παπαδόπουλος, ο εκρηκτικός Ζήσης, ο φονικός Διαμαντίδης και τέλος ο MVP (κατ εμέ) της Ελληνικής ομάδας, ο μυαλωμένος, μεστός και ασταμάτητος Θοδωρής Παπαλουκάς! Ο Θοδωρής έκανε την διοργάνωση της ζωής του! Μας γύρισε το παιχνίδι με τους Ρώσους, μας κράτησε ζωντανούς με τους Γάλλους και καθάρισε, πριν καν αρχίσει, τον τελικό με τους Γερμανούς!

Ο Γιαννάκης διέλυσε κάθε αμφιβολία οποιουδήποτε για τις ικανότητες του και κοούτσαρε μαεστρικά την εθνική μας στην πορεία της για τον τίτλο.

Είμαστε πλέον πρωταθλητές Ευρώπης! Με μία ομάδα η οποία είναι εξαιρετικά νέα σε ηλικία! Και συν της άλλης έχει από πίσω της την Εθνική ομάδα νέων που είναι δευτεραθλήτρια κόσμου! Το ταλέντο περισσεύει, ας ελπίσουμε ότι θα γευτούμε και άλλες τέτοιες στιγμές ανείπωτης χαράς στο μέλλον!

Επιτέλους τετράδα!

Επιτέλους αυτή η ομάδα έδειξε ότι δεν είναι απλά μια καλή ομάδα. Απέδειξε μετά την μεγαλειώδη χτεσινή ανατροπή ότι είναι πλέον μια ΜΕΓΑΛΗ ομάδα. Μια ομάδα με χαρακτήρα, μια ομάδα που παίρνει αυτό που θέλει στο γήπεδο ακόμα και όταν δεν είναι στην καλή της μέρα. Μια ομάδα που οι λύσεις από τον πάγκο της κάνουν τη διαφορά.

Αυτό που πέτυχε η Εθνική ομάδα μπάσκετ χτες ήταν ονειρικό! Στα πρώτα εφτά λεπτά έβαλε μόλις δύο πόντους! Όλα έδειχναν ότι το παιχνίδι θα το καθαρίσουν οι Ρώσοι. Η ψυχολογία μας ήταν στο ναδίρ, παρόλα αυτά χωρίς να εντυπωσιάσουμε ανασυγκροτηθήκαμε και τελειώσαμε το ημίχρονο με διαφορά 9 πόντων.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παπαλουκάς έκανε αυτό που τόσο πολύ χρωστούσε σε αυτή την ομάδα! Την σήκωσε στις πλάτες του έχοντας ως άξιο συμπρωταγωνιστή τον, ντεφορμέ μέχρι χτες, Δήμο Ντικούδη. Με αρωγό τον Παπαλουκά λοιπόν και κυβερνήτη τον Γιαννάκη η εθνική μας πέταξε για τη τετράδα του Ευρωπαικού πρωταθλήματος μπάσκετ και ταυτόχρονα πήρε την πρόκριση για το παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Ο Κακιούζης δήλωσε πως για αυτόν ουρανός και ταβάνι στις επιτυχίες είναι το χρυσό. Επόμενος αντίπαλος είναι η Γαλλία. Η Γαλλία που τόσο εύκολα κερδίσαμε στη πρεμιέρα.

Προσοχή όμως άλλο αγώνας πρεμιέρας και άλλο νοκ - αουτ στους τέσσερις Ευρωπαικού πρωταθλήματος!

Τώρα όμως είμαστε μεγάλη ομάδα!

Comment πρόβλημα

Λόγο ενός προβλήματος με τα ελληνικά στον νέο τρόπο εισαγωγής σχολίων στο blog (τα εμφανίζει ως ???????) θα παρακαλούσα αν μπορούσατε για την ώρα να αφήνετε τα σχόλια σας στα greeklish μέχρι να βρω μία λύση στο πρόβλημα.

Υ.Γ αν κάποιος μπορεί να με βοηθήσει, ευχαρίστως!!!

Άγγελος Μπασινάς

Μια από τις πιο διχασμένες προσωπικότητες του Ελληνικού ποδοσφαίρου, και ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα (αν όχι το μεγαλύτερο) που γεννήθηκαν στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού.

Ο Άγγελος ήταν τον βαρόμετρο του Παναθηναϊκού για πολλά χρόνια. Εκτίναξε τις ποδοσφαιρικές του αρετές σε πολύ υψηλότερα επίπεδα μετά την συνύπαρξη του με τον Πάολο Σόουζα στην Παιανία. Έκτοτε ήταν το άλφα και το ωμέγα στην ομάδα.

Παράλληλα όμως ήταν και αποδιοπομπαίος τράγος για τους οπαδούς του Παο για κάθε μικρή και μεγάλη αποτυχία της ομάδας τους με αποκορύφωμα την περίφημη μέρα της «Ριζούπολης». Δεν έπαιζε καλά η ομάδα, έφταιγε ο Μπάσινάς. Δεν αμυνόταν καλά η ομάδα, έφταιγε ο Μπασινάς. Δεν έβαζε γκολ η ομάδα έφταιγε ο Μπασινάς. Δεν είχε ηρεμία η ομάδα, έφταιγε ο Μπασινάς που είχε φτιάξει κλίκα.

Με τον χρόνο όλα αυτά τα αδικαιολόγητα «κατηγορώ» των οπαδών του Παο βάρυναν τον Άγγελο και η απόδοση του έπεσε. Η ποδοσφαιρική του αξία, που πολοί αμφισβήτησαν, δεν χάθηκε όμως. Την έδειχνε σε μερικά παιχνίδια του Παο, αλλά έλαμψε και στο Euro 2004.

Παρόλα αυτά ο Αγγελος δεν άντεχε άλλο την κατάντια της Παιανίας. Έχοντας ένα μέτριο πρωτάθλημα στα πόδια του αποφασίζει ότι δεν θέλει να μείνει στον Παο. Δυστυχώς όμως βάζει τον πήχη αδικαιολόγητα ψηλά όσο αναφορά την αναζήτηση νέας ομάδας, με αποτέλεσμα τώρα να είναι άνεργος και ουσιαστικά ένα βάρος για την Εθνική μας ομάδα.

Από την ακμή στην παρακμή. Από την δόξα στην αφάνεια. Όλα στο ποδόσφαιρο είναι θέμα επιλογών. Αν έφευγε όταν των ζητούσαν στο εξωτερικό τώρα τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Λίγο η μισαλλοδοξία λίγο τα παιχνίδια των μάνατζερ και της τύχης έφεραν τον Άγγελο Μπασινά σε αυτή την περίλυπη κατάσταση.

Ας ελπίσουμε να τον βλέπουν οι νεώτεροι ώστε στο μέλλον να μην έχουν παρόμοιες θλιβερές καταστάσεις.


Υ.Γ Βέβαια πάντα υπάρχει και η ΑΕΚ η οποία μπορεί να τον βγάλει από την αφάνεια...

...

...εμείς πότε θα πάρουμε μια νίκη;

Μια...ευεργετική ήττα

Η απόδοση της εθνικής χτες ήταν απογοητευτική. Για πρώτη φορά είδαμε αυτή την ομάδα να πελαγώνει, να μην βρίσκει τις λύσεις που θα περιμέναμε μέσα από την ρακέτα και να είναι εξαιρετικά νευρική σε κάθε εκδήλωση επίθεσης. Συν της άλλης η καταπληκτική άμυνα, που είναι το δυνατό όπλο της ομάδας μας, δεν λειτούργησε απέναντι στους ταλαντούχους και εξαιρετικά εύστοχους Σλοβένους. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι λεγόμενοι «παγκίτες» δεν βοήθησαν την ομάδα όσο συνήθως.

Μικρό το κακό. Η εθνική συνειδητοποίησε χτες ότι δεν είναι ούτε υπέρ ομάδα ούτε ανίκητη. Επίσης ήταν πολύ δύσκολο να συνεχιστεί το σερί των νικών της για πολύ. Καλό λοιπόν που έσπασε τώρα. Δύσκολα μια ομάδα κερδίζει μια διοργάνωση ανίκητη.

Ας δούμε λοιπόν την χτεσινή ήττα σαν ένα καλό μάθημα μέσα από το οποίο θα διορθώσουμε τις ατέλειες μας σαν ομάδα.

Πιστεύω και ταυτόχρονα ελπίζω πως δύσκολα θα ξανακάνουμε τόσο συνολικά κακή εμφάνιση.

Έλα μωρέ, τους Γάλλους...

Η πιο μεγάλη νίκη της εθνικής σήμερα δεν είναι η αγωνιστική επί των Γάλλων. Είναι το ότι κερδίσαμε δια περιπάτου τους Γάλλους και το θεωρούμε απλό και λογικό.

Αν μπορέσουμε να διαχειριστούμε σωστά την επιτυχία αυτή (όχι τόσο τη νίκη, αλλά το πως ήρθε αυτή), αλλά και τις επιτυχίες που ίσως έρθουν, τότε δεν υπάρχει ταβάνι στο που μπορεί να φτάσει αυτή η ομάδα.

Αθλητικός συμπλογκεράς

Σήμερα ανακάλυψα το δεύτερο (μετά από αυτό εδώ που διαβάζετε τώρα) αμιγώς ελληνικό αθλητικό blog!

Ο sbouboux γράφει για τα πάντα στο Sports in net.

Υπέροχα, καιρός είναι να αρχίσει και η μπλογκοκοινωνία να οργανώνεται όσο αναφορά τον αθλητικό τομέα. Όσο περισσότερες απόψεις και οπτικές γωνίες, τόσο το καλύτερο για όλους.

Καλή άρχη!

Ο δεύτερος!*

Ο Νίκος Καραγεωργίου είναι ο πρώτος προπονητής που απομακρύνεται από τον πάγκο της ομάδας του!

Ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε τη χρονιά γεμάτος ελπίδες. Είχε κάνει τη πιο ήρεμη προετοιμασία του τα τελευταία χρόνια έχοντας ως έμψυχο δυναμικό ίσως από τα καλύτερα που μπορούσε. Η επιστροφή του Ζαγοράκη ενθουσίασε τον κόσμο του ΠΑΟΚ και του δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες. Δυστυχώς όμως στην αρχή της σεζόν απογοήτευσε.

Το τέλος του Καραγεωργίου είναι γεγονός, του ΠΑΟΚ φυσικά όχι.

*Το ποστ διορθώθηκε μετά από τη σωστότατη υπόδειξη του φίλου sbouboux

Eurobasket, μήπως είρθε η σειρά μας;

Απέφυγα χαρακτηρίστηκα να μιλήσω για αυτήν. Ακόμα και τώρα που το κάνω δεν έχω καταλήξει σε μία τελική άποψη.

Ο λόγος για την Εθνική μας ομάδα μπάσκετ η οποία αύριο ρίχνετε στη μάχη για το Eurobasket της Σερβίας.

Παρακολούθησα όλα τα παιχνίδια της Εθνικής τα οποία έδειξε η τηλεόραση και ένα του τουρνουά ακρόπολης από κοντά. Με τις εμφανίσεις της αρχικά ξαφνιάστηκα, στη συνέχεια ενθουσιαστικά, έπειτα καθώς συνέχιζε το σερί των νικών της παραξενεύτηκα και στο τέλος προβληματίστηκα για το αν αυτό που έβλεπα είναι μαγική εικόνα ή όχι.

Έκανα μια φευγαλέα (παράλογη) σκέψη. Ρε μπας και όλες οι παραδοσιακές δυνάμεις στην μπασκετική Ευρώπη έχουν συνωμοτήσει ώστε να χάσουν, για να νομίσουμε ότι ξαφνικά γίναμε υπερδύναμη;

Σοβαρέψου, θα μου πείτε.

Θα σταθώ στο «ξαφνικά». Με μία δεύτερη σκέψη αυτή η ομάδα δεν φτιάχτηκε ξαφνικά. Για θυμηθείτε την πέρυσι τέτοια εποχή. Είχε κοινά πολλά κοινά σημεία. Φέτος αποφάσισε να αναδιοργανωθεί και να παίξει διαφορετικό μπάσκετ. Ένα μπάσκετ που βασίζετε στην ασφυκτική άμυνα και στο δαιμονιώδη ρυθμό. Ένα μπάσκετ που βασίζεται στην ομαδική δουλειά και στους αιφνιδιασμούς.

Ναι δεν έχουμε τον παίχτη ηγέτη. Δεν έχουμε τον παίχτη που θα πάρει την ομάδα στην πλάτη του στα δύσκολα όταν η μπάλα καίει. Δεν έχουμε τον χαρακτηρίστηκα καλό σουτέρ.

Έχουμε όμως όλα τα άλλα. Έναν προπονητή που δείχνει ότι έχει μάθει από τα (πολλά) λάθη του, δώδεκα τρομερά αθλητικούς παίχτες που ο κάθε ένας τους μπορεί να κάνει τη διαφορά σε κάθε διαφορετικό δεκάλεπτο. Έχουμε από τα ψιλότερα γκαρντ στη διοργάνωση. Έχουμε ομαδικό πνεύμα.

Γιατί λοιπόν όλοι έχουμε σαστίσει με τις εμφανίσεις της Εθνικής στα φιλικά; Γιατί όλοι φοβούνται να πουν ότι αν αυτή η εθνική δεν πάρει μετάλλιο θα είναι αποτυχία;

Νομίζω γιατί από την ομάδα λείπει η πείρα. Η πείρα αποτελεί το αυτό το «κάτι» που φέρνει τα αποτελέσματα στις μεγάλες διοργανώσεις. Στα φιλικά δεν μετράει, στα επίσημα όμως μπορεί να κάνει (και το κάνει) τη διαφορά.

Ας ελπίσουμε η ελπιδοφόρα αυτή ομάδα να μας χαρίσει στιγμές ανείπωτης χαράς αρχής γενομένης από αύριο! Έχει όλα τα φόντα να το κάνει. Ας τη στηρίξουμε!

Ολυμπιακός, τα γιατί και τα πώς

Ξεκινάω αυτό το ποστ με δύο παραδοχές.

1. Δεν έχω παίξει ποτέ σε επίπεδο Ch. League.
2. Όλοι όσοι συμμετέχουν σε αυτούς τους αγώνες από ποδοσφαιριστές μέχρι προπονητικό τιμ ξέρουν πολύ περισσότερη μπάλα από εμένα.

Με κίνδυνο λοιπόν να χάνω κάτι στη «μετάφραση», θα προσπαθήσω να δώσω μια εξήγηση στο προχτεσινό πατατράκ που υπέστη ο Ολυμπιακός.

Κοιτάζοντας το παιχνίδι από την αρχή βλέπουμε έναν Ολυμπιακό να ελέγχει τον ρυθμό του αγώνα και με υπέροχη κυκλοφορία της μπάλας να κινείται προς την περιοχή της Ροσεμποργκ χωρίς όμως να απειλεί ιδιαίτερα. Μέχρι το πρώτο γκολ δεν έχουμε δει κάτι το ξεχωριστό.

Μετά το γκολ και εκεί που η ομάδα προσπαθεί να ανέβει, η Ρόσεμποργκ βρίσκει πολλούς κενούς χώρους, κύριος από δεξιά (όπου ο Μπαμπακίντα έχει το νου του μόνο στην επίθεση και εκθέτει χαρακτηριστικά τον Μαυργενίδη). Στη συνέχεια παρατηρούμε μια ιδιαίτερη αδυναμία του Στολτίδη να αντεπεξέλθει στα αμυντικά του καθήκοντα. Σε αυτό δεν ευθύνεται μόνο η κακή μέρα στην οποία βρέθηκε ο Ιεροκλής. Ο Τουρέ αγωνίζεται πολύ πιο μπροστά σε σχέση με τις άλλες φορές και ουσιαστικά ο Στολτίδης μένει μόνος του να καλύψει το κέντρο, που σε συνδυασμό με την κακή του μέρα φέρνει το αποτέλεσμα που είδαμε.

Στη συνέχεια παρατηρούμε ότι η αριστερή πλευρά (αυτή που αποτελεί βαρόμετρο για την απόδοση όλης της ομάδας) είναι εκτός τόπου και χρόνου. Ο Γεωργάτος αδυνατώντας να μαρκάρει ότι κινείτε από τα αριστερά αρκείται στο να σηκώνει τα χέρια του σε μία κίνηση απελπισίας προς τον επόπτη μπας και σήκωση την σημαία του οφ-σαιτ. Ο Τζόρτεβίτς δεν έχει καλά πατήματα. Είναι κουρασμένος (;) είναι σε κακή μέρα, δεν βοηθάει καθόλου τον Ολυμπιακό στην ανάπτυξη του παιχνιδιού.

Έχουμε λοιπόν το κέντρο αποδιοργανωμένο και την επίθεση, λόγο Τζόλε αλλά και λόγο του ωσεί παρόν Ριβάλντο, πελαγωμένη.

Με αυτά και με αυτά έρχεται το 1-1 και οι δύο ομάδες πάνε στα αποδυτήρια.

Θα περίμενα η ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο να κατέβει διαφορετικά. Θα περίμενα ο Τουρέ να μείνει λίγο πιο πίσω ώστε να δίνει βοήθειες στον Στολτίδη και ο Μπαμπακίντα να καλύπτει τον Μαυρογενίδη. Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, ο Ολυμπιακός συνέχιζε να επιτίθεται με τον πιο παράδοξο τρόπο, τις γιόμες, οι οποίες ταλαιπωρούν μόνο τον αξιόμαχο Κωνσταντίνου και όχι τους αμυντικούς της Ρόσεμποργκ.

1-2. Εδώ έχουμε το καθοριστικό σημείο (λογικής;) κατάρρευσης των παιχτών. Αυτό το γκολ δεν ξανά μπαίνει ούτε σε 10 χρόνια. Συμφωνώ ότι σε αγώνα Ch. League μπορεί να σου κόψει τα πόδια, να σε αποδιοργανώσει, να σε κάνει να τα χάσεις.

Εδώ είναι που περίμενα από τον προπονητή να βάλει ένα φρέσκο παίχτη, με καθαρό μυαλό και νέες οδηγίες, στο παιχνίδι ώστε να φρεσκαριστεί η ομάδα. Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί σε αυτό το σημείο δεν έγινε αλλαγή. Υστερούντες παίχτες υπήρχαν αρκετοί. Αλλαγή όμως δεν έγινε. Το γιατί το ξέρει μόνο ο Νορβηγός.

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Ο Ολυμπιακός είχε σαφώς και την τύχη εναντίον του. Έκανε δεκατέσσερις προσπάθειες για γκολ και δεν σκόραρε (το γκολ του δεν ήρθε από δική του τελική προσπάθεια). Ο αντίπαλος έκανε δύο προσπάθειες για γκολ και έβαλε τρία!!! Οξύμωρο ε;

Είναι τόσο πίσω ο Ολυμπιακός από τις υπόλοιπες ομάδες στο Ch. League (του γκρουπ δυναμικότητας του); Κατηγορηματικά όχι. Ο τρόπος με τον οποίο ήρθε η χτεσινή ήττα έδειξε με τον πιο επίπονο τρόπο τα αδύναμα στοιχεία της ομάδας. Αν είδατε δεν στάθηκα καθόλου στην άμυνα. Η άμυνα του Ολυμπιακού δεν έκανε κάτι καινούριο. Αυτή είναι. Αυτή θα είναι. Χτες απομυθοποιήθηκε το περιβόητο στιβαρό κέντρο της ομάδας (επιθετικά αλλά και αμυντικά).

Ας μην κατσουφιάζουμε όμως. Σίγουρα είναι οδυνηρό να χάνεις με αυτόν τον τρόπο, αλλά δεν πρέπει να παραλείψουμε ότι ο Ολυμπιακός είναι φέτος μια νέα ομάδα. Παίζει οχτώ χρόνια 4-4-2 και τώρα προσπαθεί να αφομοιώσει ένα νέο τρόπο παιχνιδιού. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Σίγουρα τέτοιες ήττες συγκλονίζουν τα θεμέλια μιας ομάδας, αλλά από την μία μέρα στην άλλη δεν γίνονται θαύματα.

Όποιος πίστευε ότι οι (γελοίες) εξαγγελίες του προέδρου ίσως και να γινόντουσαν πραγματικότητα ζούσε σε μια ουτοπία.


Υ.Γ ποιος χάρηκε περισσότερο τη προχτεσινή ήττα του Ολυμπιακού; Μάλλον ο Μπάγεβιτς, ο οποίος εκδιώχθηκε γιατί δεν είχε ευρωπαϊκό όραμα!

Υ.Γ2 βέβαια ο Ντούσαν ήξερε την ομάδα απέξω και ανακατωτά, ο Σόλιντ τώρα μαθαίνει και τώρα την φτιάχνει.

Υπνηλία

Ο Παναθηναικός εξακολουθεί να είναι η πιο αξιόπιστη συνταγή για... ύπνο.

Βαρετός μέχρι αηδίας έχασε με κάτω τα χέρια από την αξιόλογη Ουντινέζε.

Ο Μαλεζάνι πριν τον αγώνα δήλωνε ότι η ομάδα του δεν είναι έτοιμη. Αν δεν είναι έτοιμος και τώρα ο Παο για να αντιμετωπίσει μια ομάδα που και αυτή έχει παίξει σχεδόν τα ίδια παιχνίδια με αυτόν (θυμίζω ο Παο έχει 4 επίσημα εκ τον οποίων τα 2 πρώτα ήταν από τα πιο σημαντικά του για την συνέχεια της σεζόν) τότε τι να πω.

Από δικαιολογίες άλλο τίποτα.

Η ομάδα βέβαια έχει πλάνο πενταετίας...

Σχολιάκι

Ηρεμία για ολοκληρωμένο ποστ δεν έχω.
Αλλά ένα μικρό σχόλιο θα το κάνω.

Μην αποπροσανατολίζεστε από τους κλασικούς άσχετους αθλητικογράφους που προσπαθούν να κολλήσουν μια ταμπελίτσα στον Σόλιντ.

Αυτός που ήταν άρχοντας στο ντέρμπι με τον Παο σήμερα είναι ένας ακόμα ανίκανος.

Ο Σόλιντ δεν ξέρει την ομάδα (αυτή μαθαίνετε μόνο μέσα από τα επίσημα παιχνίδια) και εμείς δεν ξέρουμε τον Σόλιντ.

Για αυτό οποιαδήποτε σχόλια για την γενική του άξια είναι άτοπα.


Υ.Γ σχόλια μεμονωμένα για τον χτεσινό αγώνα πρέπει να γίνουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτός Ιανοί ο Σόλιντ. Ένας προπονητής έχει πολλές εικόνες μέσα στη σεζόν όπως και ένας παίχτης άλλωστε.

Ο περίγελος της Ευρώπης

Η ωραία κοιμωμένη στον πάγκο του ολυμπιακού είναι η αποκλειστική υπεύθυνος για την ντροπιαστική ήττα της ομάδας.
Όποιος ξέρει στοιχειώδη μπάλα μπορεί να καταλάβει το γιατί.

Περαιτέρω σχόλια περιττεύουν.


Υ.Γ δεν τον κρίνω γενικά τον κύριο Σόλιντ. Δεν λέω οτι είναι κακός προπονητής. Δεν τον ξέρω. Αλλά σήμερα και ο (θεέ που τι θα ξεστομίσω) Αλέφαντος, θα στεκόταν καλύτερα από αυτόν.

Μια αγάπη έχω στην καρδιά

Αντιδρά λέει η Original για τον νέο ύμνο της ΑΕΚ.

Γιατί άραγε!

Ρε πάτε καλά; Τι έχει το κομματάκι; Επειδή είναι μπαλάντα; Επειδή θυμίζει λίγο τραγούδι των ONE;

Πιστεύω πως ο Ντέμης ξέρει τι κάνει. Αύριο μεθαυρίο θα παρουσιάσει και νέο κομμάτι πιο ροκιά! Το ήδη γνωστό θα το βάζει στις ήττες της ομάδας του και το νέο το πιο ροκ θα το βάζει στις νίκες.

Για τις ισοπαλίες τώρα περνάνε από οντισιόν οι αοιδοί!

Έχε τύχη και διάβαινε (2)

Τα ίδια παντελάκη μου τα ίδια παντελή μου

Δεν βάζουν μυαλό...
Κρατάμε μόνο τον Λυμπερόπουλο και τον Καφέ και ξεχνάμε όλα τα υπόλοιπα σήμερα.

Το άστρο μας έλαμψε στο Τουρκία ? Δανία και σήμερα.

Στη συνέχεια όμως πρέπει να γίνουν και άλλα πράγματα για να περάσουμε στα τελικά.

Βάλτε μυαλό!!!

Υ.Γ τι άλλο πρέπει να γίνει ρε παιδιά για να ανοίξουν τα μάτια τους;;;

Ρεαλιστικός στόχος

Η μεγάλη επιτυχία χωρίς μεγάλο διπλό δύσκολα έρχεται. Οι Ουκρανοί, που αν δεν κάνω λάθος πάνε για πρώτη φορά σε τελικά Παγκοσμίου πρωταθλήματος, το έκαναν το μεγάλο διπλό στην Αθηνά και στη Κωνσταντινούπολη.

Εμείς παρόλο την κατά κοινή ομολογία απαράδεκτη πορεία μας στον όμιλο μέχρι τώρα, μπορεί να έχουμε την ευκαιρία να μην χρειαστεί καν να κάνουμε το μεγάλο διπλό ώστε να βγούμε δεύτεροι.

Μπορεί και με ένα 'χ' στη Δανία να καπαρώσουμε τη θέση.

Όλα αυτά φυσικά θα έχουν νόημα μόνο αν στο σημερινό παιχνίδι έρθει το λογικό αποτέλεσμα. Αν δεν έρθει τότε θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου. Γιατί αλλιώς είναι να χάνεις την πρόκριση μέσα στη Δανία και αλλιώς στο Καζακστάν.

Παρόλα αυτά πρέπει να καταλάβουμε πως ο στόχος μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού δεν είναι η διατήρηση των κεκτημένων. Στόχος είναι το να ανέβει η ομάδα ένα μικρό σκαλί πιο πάνω από ότι ήταν πριν την κατάκτηση του Euro. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να βάλουμε γερά θεμέλια για την αξιοποίηση της τεράστιας επιτυχίας του περσινού καλοκαιριού.

Αυτός είναι ο ρεαλιστικός στόχος.

Κοίτα να δεις

Έχε τύχη και διάβαινε...








Υ.Γ Τουρκία 2 - 2 Δανία , στο 93 η ισοφάριση!

Δεν είναι τόσο μαλάκας ο Ντέμης...

...ώστε να τα κάνει όλα αυτά για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου! Δεν του τη βάρεσε έτσι μια μέρα να τα τσουγκρίσει με την Original, να αρχίσει νέο εμφύλιο (που από αυτούς έχει πολλούς η ιστορία της ΑΕΚ) στην ΑΕΚ και όλα αυτά για να προοδεύσει το άμοιρο το ποδόσφαιρο συνολικά.

Μην τρελαθούμε κιόλας.

Θα πρέπει να είναι το λιγότερο αδαής, αφελής και πολύ ευκολόπιστος όποιος πιστεύει ότι ο Ντέμης είναι έτοιμος να σηκώσει το λάβαρο της επανάστασης απέναντι στους χούλιγκανς με τίμημα την ηρεμία της «εταιρίας» που μανατζάρει.

Εταιρίας. Έτσι την βλέπει κατ αρχήν την ΑΕΚ ο Ντέμης (για την ώρα). Και πολύ καλά κάνει. Δεν θέλει για οποιοδήποτε λόγο να ανοίγουν νέες οικονομικές πληγές στο ήδη πληγωμένο κορμί της ΑΕΚ.

Κατάφερε με νύχια και με δόντια, με την βοήθεια σαφώς της Original και της επιρροής που μπορούν να έχουν τόσες χιλιάδες άνθρωποι σε πολλά δρώμενα, να μπει, όπως μπήκε, στο 44. Και τώρα το μόνο που τον νοιάζει (διοικητικά) είναι η διατήρηση των κεκτημένων από αυτή την είσοδο.

Δεν μπορείς εσύ λοιπόν όποιος και να είσαι, όσα καλά να έχεις κάνει για την ομάδα μέχρι τώρα, όσο πιστός οπαδός της κι αν είσαι, να κάνεις επεισόδια στο γήπεδο, να αμαυρώνεις την εικόνα της ομάδας και πρωτίστως να της στοιχίζεις οικονομικά.

Αυτό πρέπει να το βάλει καλά στο μυαλό του ο κάθε φίλαθλός. Τα επιχειρήματα τις Original είναι για τα πανηγύρια.

Μπράβο στον Ντέμη, αλλά όχι και ότι σκοπός του είναι να αλλάξει το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν έρθει και αυτό, έχει καλώς. Αν είχε το οικονομικό background του Βαρδινογιάννη και του Κόκκαλη και τα έκανε αυτά τότε θα μιλάγαμε υπό άλλες συνθήκες.

Τέλος ο Ντέμης δεν είναι αδιάλλακτος. Ξέρει με τι κάνει και με ποιους έχει να κάνει. Για αυτό και έκανε την πολύ άξυπνη κίνηση να καλέσει τους οργανωμένους σε συζήτηση με τους δικούς του όρους...

Υ.Γ Αν είσαι φίλος της ΑΕΚ και διαφωνείς με την κίνηση του προέδρου σου τότε...είσαι μαλάκας.