Πρόκριση, η επόμενη μέρα
Ήθελα να γράψω κάτι για την πρόκριση του Παο, τώρα που είμαι με πιο καθαρό μυαλό από ότι την Τετάρτη το βράδυ.
Μεγάλη υπόθεση η πρόκριση του Παναθηναϊκού στους ομίλους. Έτσι όπως τελικά ήρθε απογείωσε και τους οπαδούς της ομάδας αλλά έδωσε και μια ηρωική πινελιά στην όλη προσπάθεια.
Μην τρελαινόμαστε όμως.
Ο Παο δεν έπαιξε ούτε 20 λεπτά αξιόλογης μπάλας προχτές. Ήταν τρομακτικά ασύνδετος, χωρίς επιθετικό πλάνο και με τους παίχτες του για 70 λεπτά να μην μπορούν να αλλάξουν τρεις μπαλιές.
Το πρώτο ημίχρονο ήταν απίστευτα τυχερός που δεν έχανε και τρομακτικά άτονος, φοβισμένος και δίχως ηγέτη. Με λίγα λόγια, για τα μπάζα.
Στο δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε όπως και στο πρώτο. Αποδιοργανωμένος και χωρίς πλάνο. Από το 54’ ως το 70 λεπτό ανέβασε την απόδοση του χάρις ενός και μόνο παίχτη. Του Χαραλαμπίδη. Στο παλικάρι πρέπει να ανάψουν όλοι οι οπαδοί του Παο μια λαμπάδα δύο μέτρα, διότι αν δεν ήταν αυτός τότε δεν θα έβλεπαν την πρόκριση ούτε με τα κιάλια. Για μία ακόμα φορά οι μεταγράφηκες βόμβες του τριφυλλιού αρκέστηκαν σε εμφανίσεις πολύ κάτω του μετρίου.
Παρόλα αυτά ο Παο με την ευρωπαϊκή του αύρα, το σπρώξιμο των οπαδών του και αρκετή δόση τύχης πήρε την πρόκριση.
Αυτό και μόνο αυτό. Τίποτε άλλο. Κανονικά τώρα τρεις μέρες μετά όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για τον Παο θα πρέπει να είναι προβληματισμένοι γιατί η ομάδα ήταν για 60 λεπτά ωσεί παρών και γιατί τα μεγάλα της ονόματα Κονσεισάο και Μπίσκαν βολοδέρνουν στο κέντρο.
Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να υποβαθμίσω την πρόκριση του Παναθηναϊκού. Το γεγονός της πρόκρισης και το πως ήρθε ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστο και πολύ μεγάλης σημασίας. Κάτι τέτοια γεγονότα είναι που μπολιάζουν τον Παναθηναϊκό με την λεγόμενη ευρωπαϊκή νοοτροπία.
Αλλά μην τρελαθούμε κιόλας. Μέχρι εκεί. Ούτε καν καλός δεν ήταν ο Παο προχτές. Ας μην ήταν η Βίσλα αντίπαλος και σήμερα θα μιλάγαμε για άλλα...
Μεγάλη υπόθεση η πρόκριση του Παναθηναϊκού στους ομίλους. Έτσι όπως τελικά ήρθε απογείωσε και τους οπαδούς της ομάδας αλλά έδωσε και μια ηρωική πινελιά στην όλη προσπάθεια.
Μην τρελαινόμαστε όμως.
Ο Παο δεν έπαιξε ούτε 20 λεπτά αξιόλογης μπάλας προχτές. Ήταν τρομακτικά ασύνδετος, χωρίς επιθετικό πλάνο και με τους παίχτες του για 70 λεπτά να μην μπορούν να αλλάξουν τρεις μπαλιές.
Το πρώτο ημίχρονο ήταν απίστευτα τυχερός που δεν έχανε και τρομακτικά άτονος, φοβισμένος και δίχως ηγέτη. Με λίγα λόγια, για τα μπάζα.
Στο δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε όπως και στο πρώτο. Αποδιοργανωμένος και χωρίς πλάνο. Από το 54’ ως το 70 λεπτό ανέβασε την απόδοση του χάρις ενός και μόνο παίχτη. Του Χαραλαμπίδη. Στο παλικάρι πρέπει να ανάψουν όλοι οι οπαδοί του Παο μια λαμπάδα δύο μέτρα, διότι αν δεν ήταν αυτός τότε δεν θα έβλεπαν την πρόκριση ούτε με τα κιάλια. Για μία ακόμα φορά οι μεταγράφηκες βόμβες του τριφυλλιού αρκέστηκαν σε εμφανίσεις πολύ κάτω του μετρίου.
Παρόλα αυτά ο Παο με την ευρωπαϊκή του αύρα, το σπρώξιμο των οπαδών του και αρκετή δόση τύχης πήρε την πρόκριση.
Αυτό και μόνο αυτό. Τίποτε άλλο. Κανονικά τώρα τρεις μέρες μετά όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για τον Παο θα πρέπει να είναι προβληματισμένοι γιατί η ομάδα ήταν για 60 λεπτά ωσεί παρών και γιατί τα μεγάλα της ονόματα Κονσεισάο και Μπίσκαν βολοδέρνουν στο κέντρο.
Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να υποβαθμίσω την πρόκριση του Παναθηναϊκού. Το γεγονός της πρόκρισης και το πως ήρθε ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστο και πολύ μεγάλης σημασίας. Κάτι τέτοια γεγονότα είναι που μπολιάζουν τον Παναθηναϊκό με την λεγόμενη ευρωπαϊκή νοοτροπία.
Αλλά μην τρελαθούμε κιόλας. Μέχρι εκεί. Ούτε καν καλός δεν ήταν ο Παο προχτές. Ας μην ήταν η Βίσλα αντίπαλος και σήμερα θα μιλάγαμε για άλλα...
2 σχόλια:
Α όχι, διαφωνώ, με το που μπήκε γκολ ξεμπλόκαραν επιτέλους τα ζώα. Ήταν καθαρά θέμα (μαλακισμένης) ψυχολογίας δηλαδή.
Όσο για τον Κονσεϊσάο και το Μπίσκαν, εγώ το έχω πει ότι το να επιδιώκουμε να φέρνουμε τους "σούπερ παίχτες-σωτήρες-ηγέτες κλπ" είναι πρώτης τάξεως γαβρίλα και σχεδόν πάντα τιμωρείται (π.χ. Κωνσταντίνου, το χειρότερο value for money στην παγκόσμια ιστορία του ποδοσφαίρου).
Παρασκευή, Αυγούστου 26, 2005 5:54:00 μ.μ.
Με το που μπήκε το γκολ για 15 λεπτά έπαιξε καλά. Παρόλα αυτά μετά αν και δεν ήταν άτονος και τόσο ασύνδετος συνέχιζε να είναι ανοργάνωτος! Οι επιθέσεις του βασιζόντουσαν στο σύστημα γιούρια?ντου και ότι γίνει!
Θα συμφωνήσω ότι η ψυχολογία έπαιξε σημαντικό παράγοντα. Άλλα όχι και να αποτελέσει το άλλοθι για 60 λεπτά παντελούς αδράνειας!
Όσο αναφορά τους Μπίσκαν και Κονσεισάο το να τους συγκρίνεις και μόνο με τον Κωνσταντίνου τους αδικεί. Είναι παιχταράδες έχουν τα απαραίτητα διαπιστευτήρια και μπορούν να αλλάξουν την εικόνα της ομάδας. Πρέπει όμως ο προπονητής της ομάδας να τους δέσει με το υπόλοιπο σύνολο, κάτι που στα 2 τουλάχιστον παιχνίδια με την Βίσλα δεν φάνηκε.
Μην είσαι αρνητικός στους παίχτες ονόματα. Ένας από αυτούς, ο Σόουζα, σας άλλαξε πραγματικά και ουσιαστικά μεταμόρφωσε και τον Μπασινά!
Παρασκευή, Αυγούστου 26, 2005 6:40:00 μ.μ.
<< Home