Κάθε αρχή και δύσκολη

Η ΑΕΚ (στο δεύτερο ημίχρονο το οποίο παρακολούθησα) χτες αν της έβγαζες τα κίτρινα και τον δικέφαλο αετό από το στήθος, έμοιαζε σαν άλλη μια μικρομεσαία ομάδα Α’ εθνικής. Άλλος ένας Ατρόμητος άλλος ένας Πανιώνιος.

Μην ξεγελιέστε όμως. Είναι ακόμα πρώτη αγωνιστική. Όλοι ψάχνονται. Ιδικά ο Σάντος. Όταν ξεπεραστούν κάποια κολλήματα και αρχίσουν να ρολάρουν όπως πρέπει σίγουρα θα δούμε καλύτερη ΑΕΚ.

Το θέμα είναι να αρχίσει να ρολάρει πριν χαθεί το τρένο που λέμε.

Εδώ έρχεται η μεγάλη διαφορά της ΑΕΚ σε σχέση με τις μικρομεσαίες ομάδες. Όσο άσχημα και να παίξει η ΑΕΚ δεν θα είναι ποτέ μια μικρομεσαία ομάδα γιατί πολύ απλά έχει πολύ λαό να την υποστηρίζει. Λαό που σίγουρα στα εντός έδρας ματς μπορούν να τις δώσουν το ένα κλικ παραπάνω ώστε να κερδίσει ένα παιχνίδι.

Ξανά λέω, είναι ακόμα αρχή. Ας μην ισοπεδώνουμε τα πάντα. Μετά και την τρίτη αγωνιστική θα μπορούμε να βγάλουμε τα πρώτα συμπεράσματα.


Υ.Γ Αυτός ο Σεζαρ γιατί δεν ξεκίνησε βασικός;

Οκτώ αγκωνιές και τα χρώματα τους

Πολύ βαβούρα γίνεται μετά το χτεσινό ντέρμπι για τις αγκωνιές. Θα προσπαθήσω να κάνω μία περιγραφή των αγκωνιών που συναντάμε στους αγώνες και τις ποινές τις οποίες επιφέρουν τα χτυπήματα αυτά.

Έχουμε και λέμε:

1) Αγκωνιά στα ίσια με το σώμα του θύτη να περιστρέφετε ελαφρώς προς το μέρος που η αγκωνιά «σκάει» στο άμοιρο το θύμα. Χρώμα: πιο κόκκινο δεν γίνεται.

2) Ο παίχτης πηδάει στους αιθέρες με τα τους αγκώνες σε έκταση (λέγε με Κωνσταντίνου), για να πιάσει κεφαλιά. Σε περίπτωση που βρει κανα κομμάτι κρέας αντιπάλου τότε έχουμε χρώμα κίτρινο (σε αυστηρές περιπτώσεις μπορεί να δοθεί κίτρινη και χωρίς να βρει τον αντίπαλο).

3) Ο παίχτης έχει το χέρι του σε σχήμα Γ και ακουμπάει τον αντίπαλο με αυτό (κυρίως με το κομμάτι από τον αγκώνα και κάτω) χωρίς να το κουνάει ιδιαίτερα. Σε περίπτωση που ο αντίπαλος θεωρήσει καλό να πάει να «σκάσει» πάνω στον αγκώνα του άλλου δεν έχουμε περίπτωση φαουλ αλλά γέλια.

4) Ίδια περίπτωση με την προηγούμενη μόνο που το χέρι (όχι ο αγκώνας) σπρώχνει τον αντίπαλο. Καθαρό φουλ, χρώμα κανένα.

5) Στην περίπτωση που ο παίχτης έχει το χέρι όπως προαναφέραμε και αποφασίσει ότι είναι πολύ καλή ιδέα να αρχίσει να το εκτινάσσει προς τα πίσω για να «μεγαλώσει» τον ελεύθερο του χώρο επανειλημμένα (λέγε με Κώτσιο) και βρει τον αντίπαλο του (λέγε με Οκκά) έχουμε φαουλ και χρώμα κόκκινο!

6) Ο παίχτης έχει το χέρι του για μία ακόμα φορά όπως πριν, μόνο που τώρα έχοντας το σε θέση Γ και κρατώντας το σταθερό αποφασίζει ότι είναι πρέπον να κινήσει τον κορμό του προς τα πίσω (μαζί με το χέρι φυσικά). Χρώμα κόκκινο, αντίπαλος μάλλον χωρίς καρωτίδα.

7) Ο παίχτης έχοντας στην κατοχή του την μπάλα, επιχειρεί μια χορευτική περιστροφή γύρο από τον εαυτό του με σχετικά μεγάλη ταχύτητα. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα χέρια αιωρούνται κάπως ανεξέλεγκτα και οι αγωνίες που «τρώει» ο αμυνόμενος συνηθισμένες. Δυστυχώς ο αμυνόμενος δεν έχει δικαίωμα να διαμαρτύρεται, shit happens.

8) Υπάρχει και η ιδική κατηγόρια Καστίγιο. Κατηγόρια στην οποία περιλαμβάνονται οι περιπτώσεις όπου ο επιτιθέμενος ενοχλείτε από την παρουσία του αμυνόμενου, όσο αυτοί τρέχουν προς την ίδια κατεύθυνση, και αποφασίζει να του «σκάσει» μια μουλωχτή αγκωνιά στα πλευρά. Χρώματος κόκκινη!

Η γραπτή περιγραφή των αγκωνιών δεν είναι και πολύ παραστατική. Ελπίζω να καταλάβατε τις κατηγόριες και να λύσατε όποιες απορίες (αν είχατε) σας δημιουργήθηκαν μετά το χτεσινό (που δυστυχώς συνεχίζεται και σήμερα) θέατρο του παραλόγου.

Χωρίς να ιδρώσει

Τα πράγματα είναι απλά, πολύ απλά, για το σημερινό ντέρμπι.


Ο Ολυμπιακός κέρδισε γιατί:

1) Δεν ήταν καθόλου φοβισμένος και ήταν χαρακτηριστικά άνετος.
2) Είχε μια αλάνθαστη αμυντική λειτουργία (αρχίζοντας από την επίθεση έως και την άμυνα) που δεν επέτρεψε στον αντίπαλο του να δημιουργήσει παιχνίδι και τελικά τον εκνεύρισε.
3) Ήταν αποτελεσματικός όταν έπρεπε.
4) Είχε έναν παίχτη ηγέτη (Τζορτζεβιτς) και τρεις παίχτες εργαλεία (Τουρέ - ανίκητος στο ψιλό παιχνίδι, άρχοντας στα αμυντικά του καθήκοντα, δεν πέρασε τίποτα! Μαυρογενίδης - πολλά χιλιόμετρα, όποιος τον αντιμετώπισε τα βρήκε σκούρα! Στολτίδης ο φονιάς του Παναθηναϊκού, τον έχει «σκοτώσει» ουκ ολίγες φορές, το έκανε και σήμερα)
5) Από πλευράς τακτικής ήταν άψογος. Έπαιζε εκτός έδρας, δεν ρίσκαρε και όταν ήρθε το γκολ αμύνθηκε υποδειγματικά. Μπλόκαρε τον Παο και έπαιξε έξυπνα.
6) Πολύ καλό passing game όταν χρειαζόταν, ώστε να μην κινδυνεύσει από την πίεση του αντιπάλου.
7) Ήταν γενικά ανώτερος.

Στα αρνητικά οι πολλές γιόμες προς τον πολύ μόνο Κωνσταντίνου και γενικά το άναρχο επιθετικό του παιχνίδι. Επιθετικά θέλει δουλειά.

Στα θετικά η αμυντική λειτουργία του! Συμπαγής σαν γρανίτης ο Ολυμπιακός έδειχνε να αμύνεται χωρίς να ζορίζεται και να σταματάει τις επιθέσεις του Παο με χαρακτηριστική ευκολία.


Ο Παναθηναϊκός έχασε γιατί:

1) Μπήκε φοβισμένος.
2) Επιθετικά ήταν ανύπαρκτος. Όταν σε ένα ντέρμπι στην έδρα σου με 70 χιλιάδες κόσμο να σε σπρώχνει κάνεις μία αξιόλογη ευκαιρία, τότε πολλά δεν πάνε καλά στον επιθετικό σου τομέα, όσο καλός και να είναι αμυντικά ο αντίπαλος.
3) Για μία ακόμα φορά προβλημάτισε στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Ίδια προβλήματα είχε αντιμετωπίσει και με την Βίσλα, τα λέγαμε και εδώ, απέναντι του όμως τώρα δεν ήταν οι Πολωνοί αλλά ο Ολυμπιακός.
4) Δεν είχε ηγέτη. Κονσεισάο για μία ακόμα φορά ανύπαρκτος. . Γκονζάλες μακριά από τον καλό του εαυτό, Χαραλαμπίδης στο δεύτερο ημίχρονο ανέβασε στροφές αλλά (χωρίς να καταλάβω το γιατί) αντικαταστάθηκε. Οι υπόλοιποι απλά κακοί.
5) Η βλακώδες κίνηση του Κώτσιου (καθαρή αγκωνιά με πρόθεση, καθαρή κόκκινη) επηρέασε την ομάδα αρνητικά.
6) Κακό κοουτσάρισμα. Η αλλαγή του Χαραλαμπίδη άστοχη και γενικά ο Μαλεζάνι αν και έχανε δεν ρίσκαρε καθόλου.
7) Ήταν υποδεέστερος του αντιπάλου.

Στα αρνητικά του Παο η ανύπαρκτη οργάνωση του παιχνιδιού του και η χαρακτηριστική αμυντική του αστάθεια.

Θετικά δυστυχώς δεν μου έρχεται τίποτα.


Τέλος, ότι και να πω για την εμετική, αντιαθλητική και καφρίκη κίνηση του Μορίς να χτυπήσει εξ επαφής, («στεγνά» που λέμε) τον Τζόρτζεβιτς την ώρα που πάει να πανηγυρίσει το γκολ του, είναι λίγο. Ο Παναθηναϊκός ήταν εμφανώς εκνευρισμένος από το γεγονός ότι δεν μπορούσε να διασπάσει με κανέναν τρόπο την άμυνα του Ολυμπιακού και σε συνδυασμό με την αποβολή του Κώτσιου (που για κάποιον λόγο κάποιοι την θεώρησαν άδικη) είναι σίγουρο ότι φόρτισαν τους παίχτες του τριφυλλιού. Όταν όμως ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής έχει αυτή την αντίδραση, τότε τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Μετά μας φταίνε οι κάφροι οπαδοί.

Περιμένω χαρακτηριστική τιμωρία, όχι από τον αθλητικό δικαστή (αυτή θα έρθει ούτος ή άλλος) αλλά και από την διοίκηση του Παο.

Το ότι πέταξε την φανέλα του Παο λες και ήταν κανένα πατσαβούρι και οι οπαδοί τον επευφημούσαν μου έκανε τρομερή εντύπωση, κανονικά θα έπρεπε να έχουν γίνει πυρ και μανία μαζί του.

Γενικά πάντως το παιχνίδι δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά για πρώτο αγώνα πρωταθλήματος και ντέρμπι δεν ήταν και άσχημο.

Ρε σεις, το πήρατε χαμπάρι;

Μεθαυρίο έχουμε ντέρμπι!

Και τι ντέρμπι! Αιωνίων!

Όχι δεν είναι όπως τα άλλα. Μπορεί να είναι πρώτη αγωνιστική και να αποδειχθεί σούπα, αλλά έχει και γαμώ τις ιδιαιτερότητες που μπορεί να το απογειώσουν!

Ο Παο πετάει στα σύννεφα μετά την πρόκρισή του στο Ch. League και έρχεται με τα χίλια να ποδοπατήσει τον αιώνιο και να πάρει το πάνω χέρι ψυχολογικά ενόψει του μαραθώνιου που λέγετε πρωτάθλημα!

Ο Θρύλος μετά από πάρα πολύ καιρό με ένα προπονητή με περγαμηνές στον πάγκο του, που δεν τον λένε Μπάγεβιτς και αρκετούς νέους παίχτες, ανυπομονεί να δώσει τον πρώτο του επίσημο αγώνα! Και τι καλύτερο για τον Σολιντ από το να αφήσει τα διαπιστευτήρια της νέας του ομάδας πάνω στο ηττημένο πτώμα του Παναθηναϊκού μέσα στη έδρα του!

Ω μα τι πήγα να ξεχάσω!

Μηχαλάκη είσαι τρέλα, είσαι τρέλα...

Το αλατοπίπερο του φετινού ντέρμπι. Ο προδότης, ο μισητός Μιχαλάκης που παρόλο που δήλωνε βαζέλας τόλμησε να κάνει την διαδρομή Ομόνοια - Πειραιάς!
Λέτε να γίνει αλλά Φίγκο εκεί μέσα;

Κατά τα άλλα θα μου λείψουν οι τσαμπουκάδες Κυργίακου, Καστίγιο!

Πρόκριση, η επόμενη μέρα

Ήθελα να γράψω κάτι για την πρόκριση του Παο, τώρα που είμαι με πιο καθαρό μυαλό από ότι την Τετάρτη το βράδυ.

Μεγάλη υπόθεση η πρόκριση του Παναθηναϊκού στους ομίλους. Έτσι όπως τελικά ήρθε απογείωσε και τους οπαδούς της ομάδας αλλά έδωσε και μια ηρωική πινελιά στην όλη προσπάθεια.

Μην τρελαινόμαστε όμως.

Ο Παο δεν έπαιξε ούτε 20 λεπτά αξιόλογης μπάλας προχτές. Ήταν τρομακτικά ασύνδετος, χωρίς επιθετικό πλάνο και με τους παίχτες του για 70 λεπτά να μην μπορούν να αλλάξουν τρεις μπαλιές.

Το πρώτο ημίχρονο ήταν απίστευτα τυχερός που δεν έχανε και τρομακτικά άτονος, φοβισμένος και δίχως ηγέτη. Με λίγα λόγια, για τα μπάζα.

Στο δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε όπως και στο πρώτο. Αποδιοργανωμένος και χωρίς πλάνο. Από το 54’ ως το 70 λεπτό ανέβασε την απόδοση του χάρις ενός και μόνο παίχτη. Του Χαραλαμπίδη. Στο παλικάρι πρέπει να ανάψουν όλοι οι οπαδοί του Παο μια λαμπάδα δύο μέτρα, διότι αν δεν ήταν αυτός τότε δεν θα έβλεπαν την πρόκριση ούτε με τα κιάλια. Για μία ακόμα φορά οι μεταγράφηκες βόμβες του τριφυλλιού αρκέστηκαν σε εμφανίσεις πολύ κάτω του μετρίου.

Παρόλα αυτά ο Παο με την ευρωπαϊκή του αύρα, το σπρώξιμο των οπαδών του και αρκετή δόση τύχης πήρε την πρόκριση.

Αυτό και μόνο αυτό. Τίποτε άλλο. Κανονικά τώρα τρεις μέρες μετά όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για τον Παο θα πρέπει να είναι προβληματισμένοι γιατί η ομάδα ήταν για 60 λεπτά ωσεί παρών και γιατί τα μεγάλα της ονόματα Κονσεισάο και Μπίσκαν βολοδέρνουν στο κέντρο.

Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να υποβαθμίσω την πρόκριση του Παναθηναϊκού. Το γεγονός της πρόκρισης και το πως ήρθε ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστο και πολύ μεγάλης σημασίας. Κάτι τέτοια γεγονότα είναι που μπολιάζουν τον Παναθηναϊκό με την λεγόμενη ευρωπαϊκή νοοτροπία.

Αλλά μην τρελαθούμε κιόλας. Μέχρι εκεί. Ούτε καν καλός δεν ήταν ο Παο προχτές. Ας μην ήταν η Βίσλα αντίπαλος και σήμερα θα μιλάγαμε για άλλα...

Της κληρωτίδας τα τερτίπια...

...δεν έχουν και πολύ σημασία.

Και εξηγούμαι.

Πάνω κάτω κάθε χρόνο οι αντίπαλοι των ομάδων μας στο Ch. League είναι ίδιας ονομαστικής δυναμικότητας.

Πέρυσι για παράδειγμα άκουγες Λα Κορούνια και σκεφτόσουν προβληματισμένος αν θα καταφέρεις να της αποσπάσεις την πολυπόθητη νίκη έστω και μέσα στην έδρα σου. Άκουγες Άρσεναλ και σε έπιανε το δέος,

Και όμως τίποτα από τα παραπάνω δεν ίσχυσε στο τέλος της μέρας.

Ας δούμε τα πράγματα πιο ενδελεχώς.

Αρχικά θεωρούμε τις ομάδες μας τυχερές γιατί απέφυγαν τους Α' και Η' ομίλους! Δεν θα είχαν ελπίδα ούτε κατά διάνυα με αντιπάλους τις Μπάγερν, Γιούβε και Λίβερπουλ, Τσέλσι.

Τυχεροί θα ήταν αν έπεφταν στον Β' ή Θ' όμιλο με αντιπάλους τις Άρσεναλ, Αγιαξ και Ίντερ, Πόρτο.

Από τη στιγμή που δεν έπεσαν στους παραπάνω ομίλους, ώστε να τη θεωρήσουμε (όποια από τις ομάδες μας κληρωνόταν σε αυτούς) τυχερή ή άτυχη τα πράγματα όσο αναφορά τα ονόματα των αντιπάλων δεν παίζουν (στην παρούσα περίοδο) ιδιαίτερο ρόλο.

Δεν με ταράζει καθόλου η Ουντινέζε, ούτε σοκάρομαι στο όνομα Βέρντερ Βρέμης. Ο καλός Παναθηναϊκός δεν πρέπει να ανησυχεί στο άκουσμα των ονομάτων τους. Η Μπαρτσελόνα είναι Μπάρτελόνα. Ο Παναθηναϊκός έχει αποδείξει ότι αγωνίζεται καλύτερα όταν δεν έχει την πίεση της πρόκρισης από πάνω του και θεωρείτε το outsider. Του πάει αυτός ο τίτλος. Και τρίτος να βγει δεν θα του πει κανείς τίποτα. Αυτό ιδικά για τον Παο είναι ένα πολύ μεγάλο συν.

Το μεγάλο αρνητικό στην πορεία του Παναθηναϊκού για την πρόκριση στους 16 είναι το πρόγραμμα των αγώνων του.
Έχουμε και λέμε:

Ουντινέζε (εκτός)
Βέρντερ Βρέμης (εντός)
Μπαρτσελόνα (εντός)
Μπαρτσελόνα (εκτός)
Ουντινέζε (εντός)
Βέρντερ Βρέμης (εκτός)

Τα δύο συνεχόμενα παιχνίδια με την Μπάρτσα δεν τον ευνοούν καθόλου. Η Μπάρτσα θα θέλει τους βαθμούς και στα δύο παιχνίδια ώστε να τελειώνει με την πρόκριση από νωρίς. Επίσης η Βέρντερ είναι κατά πολύ πιο έτοιμη από τον Παο και θα τον βρει σχετικά νωρίς, στην δεύτερη αγνωστική. Τέλος, λογικά ο Παο με την Βέρντερ θα είναι αυτοί που θα παλέψουν για την πρόκριση και το ότι το τελευταίο παιχνίδι του, που ίσως καθορίσει το ποιος θα προκριθεί, είναι στην Γερμανία δεν είναι ότι το καλύτερο.

Συνοψίζοντας ο Παο δεν έχει τον απίστευτα τραγικό όμιλο που θεωρούν όλοι. Έχει άσχημο πρόγραμμα όμως. Στα θετικά του ομίλου του είναι ότι επειδή υπάρχουν καλές ομάδες ίσως έχουμε πολλές απώλειες βαθμών για όλους με αποτέλεσμα και με εφτά ή οκτώ βαθμούς ο Παο να προκρίνετε.

Με λίγα λόγια αν ο Παο κάνει το διπλό στην Ιταλία (κάτι που είναι στο χέρι του) και νικήσει και την Βέρντερ Βρέμης στο ΟΑΚΑ, σενάριο που δεν είναι διόλου απίθανο, έχει κατά 99% προκριθεί.



Μία από τα ίδια και για τους αντιπάλους του Ολυμπιακού. Η Ρεάλ δεν χρειάζεται συστάσεις. Η Λιόν είναι πολύ πιο σούπερ ομάδα από όσο μερικοί ίσως νομίζουν. Πέρυσι έχασε στα πέναλτι την πρόκριση της στους τέσσερις της διοργάνωσης και φέτος έκανε μια δύο προσθήκες στο ρόστερ της οι οποίες σύμφωνα με τον τεχνικό διευθυντή της ομάδας ήρθαν για να την βοηθήσουν να κατακτήσει το Ch. League. Και ο τεχνικός διευθυντής της δεν είναι σαν τον Κόκαλη που κάνει παρόμοιες δηλώσεις για λαϊκή κατανάλωση. Τέλος η Ρόζεμποργκ δεν είναι η γνωστή Ρόζεμποργκ. Είναι σαφώς αποδυναμωμένη (άλλωστε από ότι όλα δείχνουν θα χάσει μετά από 9 (γράψτε λάθος τελικά 13 είναι!) χρόνια το πρωτάθλημα στην χώρα της). Παρόλα αυτά το διπλό, το οποίο μάλλον θα χρειαστεί ο Ολυμπιακός ώστε να προκριθεί, είναι πολύ δύσκολη υπόθεση στην παγωμένη και αφιλόξενη Νορβηγία τον Νοέμβριο.

Το καλό στον όμιλο του Ολυμπιακού είναι το πρόγραμμα του.

Ρόζενμποργκ (εντός)
Ρεάλ Μαδρίτης (εκτός)
Λυών (εκτός)
Λυών (εντός)
Ρόζενμποργκ (εκτός)
Ρεάλ Μαδρίτης (εντός)

Ο Ολυμπιακός πηγαίνοντας στη Λιον την τρίτη αγωνιστική με τουλάχιστον τρεις βαθμούς (αν δεν έχει 3 βαθμούς buy buy πρόκριση) θα γνωρίζει αν η Λιον έχει κερδίσει την Ρεαλ (που θα θέλει τη νίκη για να ξεμπερδεύει σιγά σιγά) στην Γαλλία. Αν η Λιον έχει χάσει τότε ο Ολυμπιακός θα έχει διπλή ευκαιρία να βγάλει την γαλλική ομάδα από το παιχνίδι της πρόκρισης, είτε κόβοντας της βαθμούς στην Γαλλία είτε νικώντας αυτός την (λογικά αδιάφορη) Ρεαλ στο Καραϊσκάκη την τελευταία αγωνιστική. Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι η ομάδα του Πειραιά θα έχει κάνει νίκες στην έδρα της με Λιον και Ροσεμποργκ. Στα αρνιτικά επίσης είναι ότι ο Λιον έχει δείξει στην ευρωπαϊκή της ιστορία εξίσου καλή και στα εντός και στα εκτός παιχνίδια της.

Τέλος η πολυπόθητη εκτός έδρας νίκη μπορεί να φαντάζει δύσκολη απέναντι στη Ρόζεμποργκ και τις πολικές συνθήκες που θα επικρατούν, αλλά σίγουρα δεν είναι αδύνατη αποστολή.

Εν κατακλείδι ο Ολυμπιακός έχει μεν πολύ δύσκολους αντιπάλους να αντιμετωπίσει, αλλά έχει ένα πρόγραμμα που ίσως αποδειχθεί ιδανικό. Αν όμως δεν καταφέρει να πάρει δύο ή και τρεις νίκες στο Καραϊσκάκη τότε δύσκολα θα κάνει την υπέρβαση.

Με λίγα λόγια οι ομάδες μας έχουν αποστολή «μία από τα ίδια» με τις προηγούμενες χρονιές. Ο κάθε όμιλος έχει τα θετικά του και τα αρνητικά του. Αν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός δεν παρουσιαστούν έτοιμοι και πεισμωμένοι ότι μπορούν να τα καταφέρουν τότε δεν θα φταίει καμία κληρωτίδα και κανένας όμιλος.

Πρόκριση! Πρόκριση! Πρόκριση!

Γουστάρω!

Για αυτό γουστάρω το ποδόσφαιρο! Για κάτι βραδιές σαν τη σημερινή!
Βραδιές που ευχαριστιέσαι να παρακολουθείς μπάλα, βραδιές που οι εναλλαγές συναισθημάτων είναι συνεχής, βραδιές που το πάθος ξεχειλίζει και στην τελική η ποιότητα του ποδοσφαίρου που παρακολουθώ δεν είναι το πρώτο πράγμα που μετράει!

Ανάλυση για τον αγώνα είναι πολύ νωρίς να κάνω. Πρέπει να αφήσω την λίμπιντο, που έφτασε στα ύψη, να καλμάρει λίγο!

Τώρα χαιρόμαστε!

Χαιρόμαστε γιατί ο Παο πέρασε στους ομίλους, έκανε την ανατροπή, ξεσήκωσε τον κόσμο, κέρδισε έναν παίχτη αποκάλυψη, τον Χαραλαμπίδη και γιατί δεν θα μας τα πρήζουν πλέων με τα περί του «αέρα αλλαγής».

Γουστάρουμε γιατί η Πανάθα (για τους βάζελους) δεν μασάει, πέρασε στους ομίλους ρίχνοντας τεσσάρα και πάει φουριόζα στο ντέρμπι με τον γαύρο για να του δήξει ποιος θα είναι το αφεντικό φέτος.

Γουστάρουμε για (σαν ουδέτεροι) γιατί είδαμε ένα πολύ έντονο αγώνα με πολλά γκόλ και ακόμα περισσότερες φάσεις. Επίσης γουστάρουμε γιατί με μία ομάδα μόνο στο Ch. League ε, όπως και να το κάνουμε δεν λέει!

Γουστάρουμε (σαν γαύροι) γιατί ο βαζελουά θα έχει και το Ch. League να ασχολείται, οπότε που θα πάει θα τις κάνει τις γκέλες του στο πρωτάθλήμα, ενώ αν δεν ήταν στο Ch. League θα είχε σαφές προβάδισμα για τον εγχώριο τίτλο!

Δεν γουστάρουμε μόνο αν είμαστε κάτι βλαμμένα γκομενάκια που ο γκόμενος μας είναι βαζέλας και θέλαμε Τριτοτετάρτες βράδυ να πηγαίνουμε μαζί του σε μαθήματα σάλσα!

Με λίγα λόγια ΣΗΜΕΡΑ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ!

Έχουν ξεχάσει τι εστί Παναθηναϊκός, εκεί στην Παιανία

Δεν μας τα λες καλά

Ω ναι...

Δεν ξέρω αν ακούσατε ή διαβάσατε τη συνέντευξη του προπονητή του Παο, αλλά και αυτή ήταν στο κλίμα που προκλητικά πάει να περαστεί εδώ και μέρες από μερίδα του τύπου και στο οποίο αναφέρθηκα στο προηγούμενο ποστ.

Μα για όνομα. Δηλαδή η περίοδος ριζικής αλλαγής δεν επιτρέπει στον Παναθηναϊκό να περάσει το εμπόδιο τις Βίσλα και να προκριθεί στο Ch. League;

Με αυτή την λογική σε κάθε ήττα του Παο από την Ξάνθη / Ατρόμητο / Ηρακλή οι αρμόδιοι και ο τύπος θα επικαλούνται τον αέρα της αλλαγής που πνέει στο πράσινο στρατόπεδο και που ο χρόνος δεν είναι φίλος της.

Για να δω αν κατάλαβα καλά. Όταν ο Άγιαξ έφτιαχνέ ομάδα εξ ολοκλήρου από την αρχή άρχιζε με ταλέντα και παίχτες μικρής ηλικίας και ξεκινούσε από το μηδέν. Το ίδιο και η Man Utd. Ήξερε κανείς τους Μπέκαμ, Σκοουλς, Γκιγγς πριν 13 χρόνια; Ξεκίνησε με έναν Καντονά και το χάος.

Έχει ο Παο κανέναν Καντονά να βασιστεί πάνω του η ομάδα;

Όχι.

Έχει όμως αρκετά έμπειρους παίχτες (Κοσεισάο, Μπίσκαν, Γκούμας) Στους οποίους μπορεί να βασιστεί και σε συνδυασμό με κάποιους καλούς, νεαρότερης ηλικίας, που τους πλαισιώνουν, να φτιάξουν ένα δυνατό και ανταγωνιστικό σύνολο που θα διεκδικήσει την πρόκριση του στο Ch. League και τη όσο το δυνατόν καλύτερη πορεία της ομάδας σε αυτή τη διοργάνωση.

Δεν διαφωνώ με την λογική που περνάει και επίσημα πλέων ο Παναθηναϊκός για τα περί ριζικών αλλαγών.

Εξοργίζομαι όμως με το timing των συγκεκριμένων δηλώσεων.

Κύριε Μαλεζάνι και κυρίως κύριε Βαρδινογιάννη θέλετε να κάνετε μια νέα αρχή για την ομάδα; Μαζί σας. Αλλά αρχίστε αυτού του είδους τις δηλώσεις από τον Ιούλιο και όχι τώρα που η ομάδα σας είναι πιο κοντά από ποτέ στον αποκλεισμό.

Ακούγεται δειλό, σαν αποποίηση ευθυνών στον βωμό της «νέας αρχής».

Δεν μπορείς να πηγαίνεις στο ίσως πιο κρίσιμο αγώνα της σεζόν και να λες «Ακόμη και να αποκλειστούμε, υπάρχει μέλλον.»

Άντε σοβαρά; Υπάρχει μέλλον; Τι μας λέτε κύριε Μαλεζάνι.

Προφανώς και υπάρχει μέλλον. Αλλά δεν θα έπρεπε καν να σκέφτεστε το μέλλον χωρίς την πρόκριση.

Σε ερωτήσεις του τύπου «Τι θα γίνει αν αποκλεισθείτε» θα πρέπει να απαντάτε ότι δεν υπάρχει καν αυτή η σκέψη στο μυαλό μας.

Αυτή είναι η νοοτροπία που πρέπει να έχει μια ομάδα η οποία έχει παίξει τελικό ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, θέλει να θεωρείτε μια από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης που είναι υπολογίσιμος αντίπαλος για κάθε ομάδα.

Και ιδικά τώρα. Τώρα που ο αντίπαλος δεν είναι κάποιο μεγαθήριο του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Τώρα που ο αντίπαλος είναι η άσημη Βίσλα από την Πολωνία. Αν η νέα αρχή του Παο δεν του επιτρέπει την επικράτηση του επί της Βίσλα σε διπλή αναμέτρηση, να την χέσω την νέα αρχή.

Προσωπικά πιστεύω ότι ο Παο πρέπει να δει τον σημερινό αγώνα σαν αγώνα δίχως αύριο. Αυτό ταιριάζει στην ιστορία του, αυτό οφείλει να κάνει για να διατηρήσει το κύρος του και έτσι πρέπει να σκέφτεται μια ομάδα που θέλει να την αποκαλούν μεγάλη και να την σέβονται.

Όλα τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση και για να προετοιμάζουν το έδαφος σε περίπτωση αποτυχίας.

Ένα 90λεπτό αξίας 9εκατομύριων (και βάλε) ευρά και μας το παίζουν χαλαροί

Γεια σας και χαρά σας. Mετά τον Αυγουστιάτικο λήθαργο είπα να τα χώσω λίγο...

Δεν ξέρω αν αυτή την περίοδο διαβάζετε τον αθλητικό τύπο ή ακούτε ραδιόφωνο. Στο λάου λάου που λέτε προσπαθούν να μας περάσουν τη λογική ότι εντάξει δεν παίζονται δα και τόσα πολλά στον αγώνα με τη Βισλά για τον Παναθηναϊκό.

Σύμφωνα με τα φερέφωνα (θα ήθελα να ήξερα και ποιου) λοιπόν ο Παναθηναϊκός έχει θέσει σαν στόχο, με τη έλευση του Μαλεζάνι, μέσα στα επόμενα δύο, τρία χρόνια να φτιάξει ομάδα. Όποτε και να αποκλειστεί ο Παο από το Champions League ναι μεν θα είναι μια αποτυχία, αλλά εντάξει ρε παιδία ο στόχος της ομάδας είναι άλλος. Έχει κάνει τόσες μεταγραφές και προσπαθεί να βρει την χημεία της για να γίνει σιγά σιγά ανταγωνιστική.

Τι μας λέτε ρε...
Τι είναι ο Παναθηναϊκός δηλαδή καμιά Ξάνθη;
Τι παπαριές είναι αυτές;
Γιατί προσπαθείτε να φτιάξετε ένα κλίμα, ώστε σε περίπτωση που αποκλειστεί, να καλύψετε την μεγαλύτερη οικονομικά αλλά και γοήτρου αποτυχία του Παο τα τελευταία χρόνια;
Ή μήπως νομίζετε ότι ο κόσμος μασάει κουτόχορτο και δεν το καταλαβαίνει.

Η δυναμική του Παο του επιβάλει όταν αυτός αγωνίζεται σε προκριματικά Ch. League να προκρίνετε στους ομίλους. Αν η διοίκηση του Παο είχε σαν στόχο την αναδιοργάνωση εξ ολοκλήρου της ομάδας και δεν πολύ ενδιαφερόταν για τα 9 εκατομμύρια, αλλά και την δόξα της συμμετοχής στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, τότε ας άφηνε την ΑΕΚ πέρυσι να τερματίσει δεύτερη και να μας εκπροσωπήσει αυτή, που στην τελική καιγόταν να παίξει.

Οι κινήσεις που έκανε ο Παο ήταν κινήσεις σωστές, σοβαρές και έδειχναν ότι ο βασικός στόχος της ομάδας ήταν η πρόκριση της στους ομίλους. Έκανε σχεδόν δύο μήνες προετοιμασία για να είναι έτοιμη την κρίσιμη στιγμή. Μέσα από τα φιλικά έδειξε ότι μάλλον θα είναι. Όταν όμως αυτή ήρθε, τα σκάτωσε.

Δεν αναζητώ ενόχους για την πρώτη και ευτυχώς όχι καθοριστική αποτυχημένη εμφάνιση του Παο. Σιχαίνομαι όμως αυτούς που προσπαθούν να μας βγάλουν μαλάκες λέγοντας μας ότι δεν έγινε και τίποτα.

Καλή επιτυχία αύριο στον Παο, που για να περάσει πρέπει πραγματικά να το θέλει (και το θέλει!), πρέπει να παίξει πολύ καλή μπάλα και το βασικό δεν πρέπει να μπει στο γήπεδο με φόβο. Την έχει την Βίσλα.



Υ.Γ Οι αποτυχίες της ΑΕΚ με την ΑΙΚ και του Παοκ με την Μακάμπι δεν θα είναι απολύτως τίποτα μπροστά στην ενδεχόμενη αποτυχία του Παο απέναντι στην Βίσλα.

Μεταμεσονύχτια ποδοσφαιρική όαση μαγείας

Τι σου είναι η αλλαγή.

Ηγέτης. Έκανε την μπάλα ότι ήθελε, ποδιές για την πλάκα του, εναέρια τακουνάκια - πάσες με χαρακτηριστική ευκολία, λες και έκανε απλή πάσα, μεταβιβάσεις ακριβείας, οργάνωνε το παιχνίδι, ζάλιζε τους αντιπάλους με τις μαγικές τρίπλες του . Έτρεχε σαν να ήταν ένας 20άρης παίχτης που προσπαθεί να διακριθεί στην ομάδα του. Μάγευε με κάθε του άγγιγμα πάνω στην μπάλα. Συνεργαζόταν άψογα με τους συμπαίχτες του, ήταν μία ομάδα μόνος του.

Το πρώτο γκολ ήρθε μετά από δικιά του προσπάθεια και σέντρα σουτ που κόντραρε στον αντίπαλο αμυντικό και κατέληξε στο βάθος της αντίπαλης εστίας. Το δεύτερο, αφού πέρασε με χαρακτηριστική ευκολία την μισή άμυνα των αντιπάλων, «έκοψε» την κατάλληλη στιγμή την μπάλα στο ύψος του πέναλτι και έδωσε μισό γκολ στον συμπαίχτη του. Το γκολ που σημείωσε ήρθε μετά από ένα «rebound» που πήρε έξω από την περιοχή, ζύγισε την μπάλα και με ένα τεχνικό κεραυνό, παρά την προσπάθεια του τερματοφύλακα, την έστειλε στο πλεχτό και τους οπαδούς της ομάδας του στον 7μο ουρανό!

Αυτός κύριες και κύριοι είναι ο παίχτης που πολλοί τον αποκαλούν αδιάφορο, παλτό, «αργό» και αντί να έβγαζαν τα οπαδικά γυαλιά και να απολάμβαναν την μαγεία που τους πρόσφερε απλόχερα όλα αυτά τα χρόνια, τον λοιδορούσαν.

Στην ίδια παγίδα έπεσαν και πολλοί φίλαθλοι της ομάδας που υπηρετούσε. Μία τον αποθέωναν την άλλη μουρμουρούσαν και του φορούσαν κάθε λογής κοσμητικά επίθετα.

Τελικά αυτό που ήθελε ο Ζιοβάνι ήταν απλά μια αλλαγή. Μία αλλαγή στην ψυχολογία του που θα του έδινε και πάλι αέρα στα «μαγικά» του πόδια, για να κάνει αυτά που τόσο καλά ξέρει με την μπάλα κοντά σε αυτά. Πήγε στην Σάντος σαν αστέρι και παίζει σαν τέτοιο. Έφυγε από τον Ολυμπιακό σχεδόν σαν τελειωμένος και μας δείχνει ότι μόνο τέτοιος δεν είναι. Αυτός το ήξερε. Εμείς;

Ο κύκλος του στο λιμάνι είχε κλείσει, μα η ποδοσφαιρική του ιδιοφυΐα και η μαγικές του ικανότητες δεν έχουν ξεφτίσει καθόλου μα καθόλου. Δυστυχώς τις απολαμβάνουν άλλοι τώρα.

Κρίμα ?

Χρυσός ο μικρός!

Είναι μόλις 19!

Γαμώτο δεν την είδα την κούρσα!
Ο Άρης Γρηγοριάδης ανέβηκε στο πρώτο σκαλί του βάθρου μετά από την επικράτηση του στον τελικό των 50μ ύπτιου του Παγκοσμίου πρωταθλήματος υγρού στίβου στο Μόντρεαλ του Καναδά!

Η Ελληνική κολύμβηση χρειάζεται τέτοιες «ντροπές» μέσα από επιτυχίες σε παγκόσμια πρωταθλήματα ώστε σιγά σιγά να σηκώσει κεφάλι και να απειλήσει τις παραδοσιακές δυνάμεις του παγκόσμιου στερεώματος.

Πιστέψτε με υπάρχουν πολλά ταλέντα στην κολύμβηση εκεί έξω, λίγο περισσότερη προσοχή και μερικά παραπάνω κίνητρα αν τους δώσουμε θα έρθουν στον αφρό. Η δουλειά που γίνεται στην κολύμβηση είναι υψηλού επιπέδου αλλά δυστυχώς δεν έχει την αναγνώριση (δεν τραβάει σπόνσορες) όπως άλλα αθλήματα (π.χ στίβος).

Ας ελπίσουμε αυτή η μεγάλη επιτυχία να είναι η απαρχή για μία γενική αλλαγή σε ένα άθλημα οποίο υπηρετούν πιστά στην χώρα μας πολλά ταλέντα που έχουν την δυνατότητα να δοξάσουν τα Ελληνικά χρώματα παγκοσμίως.

Τα λόγια του Άρη μετά την κατάκτηση του χρυσού:

"Ηταν η τέλεια κούρσα. Aισθανόμουν σίγουρος, δεν είχα καθόλου άγχος. Από το πρωί
είχα σηκωθεί και ήμουν καλά. Μπήκα στην πισίνα συγκεντρωμένος και ήρεμος. Δεν
σκέφτηκα τίποτα άλλο, έτρεξα και κέρδισα. Είναι φοβερό που κατέβηκα τα 25
δευτερόλεπτα! Ο χρόνος ήταν εξαιρετικός!"