Υπόθεση Μπάγεβιτς

Μοίρα του να διχάζει

Από τα πιο καυτά ζητήματα αυτής της περιόδου είναι αναμφισβήτητα το μέλλον του Ντούσαν Μπάγεβιτς στον Ολυμπιακό. Το ενδιαφέρον του δεν μένει μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι αλλά μπλέκει μέσα και πολλά άλλα ζητήματα.

Πώς είναι δυνατόν ο μοναδικός προπονητής με τον οποίο ο Ολυμπιακός έχει πάρει δυο νταμπλ έχει παίξει κατά κοινή ομολογία το καλύτερο ποδόσφαιρο και μαζί του παίρνει πάντα το πρωτάθλημα να είναι τόσο μισητός σε μία μεγάλη μερίδα των οπαδών;

Το πάτημα αυτών; Η Ευρώπη.

Αν δει κανείς την φετινή πορεία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη εύκολα θα καταλάβει ότι αγωνιστικά ήταν μακράν η καλύτερη του παρουσία. Η ομάδα έπαιξε ένα λογικό ποδόσφαιρο σίγουρα όχι τόσο εντυπωσιακό όσο θα ήθελε ο μέσος φίλαθλος αλλά αναμφισβήτητα αποτελεσματικό. Όλοι τότε αναφωνούσαν ότι η συστηματική δουλειά και η καλή προετοιμασία του Μπάγεβιτς σε συνδυασμό με τις μεταγραφές έφεραν αυτά τα αποτελέσματα.

Η ομάδα μέχρι τότε δεν απέδιδε καλά στα εντός των συνόρων παιχνίδια αλλά αυτό δεν έδειχνε να απασχολεί κανέναν καθώς τα μάτια όλων ήταν στραμμένα ( ορθώς ) στις Ευρωπαϊκές αναμετρήσεις.

Όλα λοιπόν κυλούσαν ομαλά μέχρι το τελευταίο και καθοριστικότατο παιχνίδι με την Λίβερπουλ στην Αγγλία. Εκεί ο Ολυμπιακός για ένα ημίχρονο στάθηκε καλά και κρατούσε την πρόκριση στα χέρια του. Η ομάδα του Μπάγεβιτς ήταν καλά στημένη και κάλπαζε προς την πρόκριση όνειρο μέσα στην καυτή έδρα της Λίβερπουλ. Ώσπου στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα κατέρρευσε μετά από την ανελέητη πίεση της Λίβερπούλ και των αφηνιασμένων οπαδών της. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό.

Θα συμφωνήσουμε ότι όλοι κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος, έτσι;

Τώρα λοιπόν στο τέλος της χρονιάς μετά από όσα έχω δει, με κύριο παράγοντα στο μυαλό μου τον τελικό του Ch. League, νομίζω ότι το μερίδιο ευθύνης του Μπάγεβιτς είναι σαφώς μικρότερο. Όταν αυτή η Λίβερπούλ έχει κατατροπώσει μέσα σε εφτά λεπτά στον τελικό της διοργάνωσης την, κατά πολύ πιο έμπειρη πιο ποιοτική και φυσικά καλύτερη από τον Ολυμπιακό, Μίλαν σε ένα γήπεδο που δεν είχε ούτε το ένα τέταρτο της καυτής ατμόσφαιράς που αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός τότε το ποσοστό της εύθηνης αλλάζει κατά πολύ.

Και τότε θα μου πείτε ποιος έφταιγε; Όλοι. Πολύ γενικό ακούγεται θα μου πείτε. Αυτό το όλοι όμως δεν είναι κατά ανάγκη ένας τρόπος αποποίησης ευθυνών από συγκεκριμένα πρόσωπα. Είναι όμως η απόδειξη ότι πολύ απλά ο Ολυμπιακός είναι σε όλα χειρότερη ομάδα από την Λίβερπουλ.

Στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Πρέπει όμως να κατηγορήσουμε τόσο έντονα έναν προπονητή γιατί δεν κατάφερε να συμβαδίσει με αυτόν τον άγραφο κανόνα του ποδοσφαίρου;

Για να κλείσω. Όπως φαντάζομαι θα έχετε καταλάβει τον Μπάγεβιτς τον εκτιμώ απεριόριστα. Πέρα από την εκτίμηση, τρέφω και μια ιδιαίτερη συμπάθια προς το πρόσωπο του κάτι που με κάνει πολύ συχνά να εκνευρίζομαι / στεναχωριέμαι όταν βλέπω να τον «πυροβολούν» ανελέητα.

Σίγουρα δεν του δίνω το αλάθητο. Το να λέμε ότι πρέπει να φύγει από τον Ολυμπιακό γιατί δεν έχει Ευρωπαϊκή νοοτροπία και κατά συνέπεια δεν έχει τα φόντα να πάει τον Ολυμπιακό ψιλά στην Ευρώπη είναι για μένα ηλίθια δικαιολογία. Πιασιάρικη όμως.

Η άποψη μου στο θέμα του να μείνει η να φύγει είναι απλή. Για μένα ο Μπάγεβιτς πρέπει να φύγει από τον Ολυμπιακό. Όχι όμως για την βλακώδες άποψη περί Ευρωπαϊκής ανικανότητας.

Πρέπει να φύγει γιατί δεν ταιριάζει με το πνεύμα της διοίκησης και με το μεγαλύτερο ποσοστό των οπαδών της ομάδας. Θέλει να είναι το απόλυτο αφεντικό. Δεν είναι κακό αυτό, αλλά όταν έχεις παίχτες που ίσως να μας κάνουν χάρη που παίζουν στα γήπεδα μας τότε είναι λίγο δύσκολο, καθώς αυτοί θέλουν διαφορετική αντιμετώπιση την οποία ο Μπάγεβιτς από ότι δείχνει δεν την γνωρίζει. Είναι εμφανές ότι έχει πρόβλημα με τις βεντέτες (ότι συνεπάγεται αυτό). Από τη στιγμή που η διοίκηση του Ολυμπιακού έχει την λογική ότι βεντέτα / τακουνάκι / ποδιά είναι πιο σημαντικό από το αλληλοκάλυψη / πειθαρχία / υπακοή τότε ο Μπάγεβιτς, που είναι φανατικός πρεσβευτής των τελευταίων χαρακτηριστικών, δεν έχει θέση στην ομάδα.

Αν ο Ολυμπιακός όμως διώξει τον Μπάγεβιτς τότε πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να πάρει και καλό προπονητή και έναν η και παραπάνω παίχτη βεντέτα και πέντε έξι ελπιδοφόρους πιτσιρικάδες. Αν δεν τα κάνει όλα αυτά τότε φτου και από την αρχή.


Υ.Γ Μέσα στις επόμενες μέρες θα κάνω και την σούμα του πρωταθλήματος για κάθε μια από τις τρεις μεγάλες ομάδες. Όσοι από σας έχετε το κουράγιο να με διαβάζετε αναμένετε : )

«Ο» Τελικός!

Νομίζω ότι δεν υπάρχουν λέξεις που να μπορούν να περιγράψουν αυτά που είδαμε σήμερα! Τουλάχιστον η δικιά μου δυνατότητα στον χειρισμό των λέξεων δεν είναι ικανή να καλύψει επάξια αυτές τις δυόμισι ώρες του τελικού.

Είδαμε ότι ονειρεύεται ένας λάτρης του ποδοσφαίρου να δει και να αισθανθεί σε έναν τελικό! Πολλά γκολ, ωραία γκολ, ποιοτική μπάλα, πάθος, ένταση, ηρωικές φιγούρες, άχαστα γκολ να χάνονται, ανατροπές, απίθανες καταστάσεις που ισορροπούσαν σε ένα τεντωμένο σκοινί, ένα φινάλε με πέναλτι που ,όπως και να το κάνουμε, σε καθηλώνει!

Και να που για μία ακόμα φορά όσοι λέγαμε ότι δεν έχουμε να δούμε και τίποτα άλλο από αυτό το Ch. League μετά τα παιχνίδια τις Τσέλσι - Μπαρτσελόνα και Λίβερπουλ - Τσέλσι διαψευστήκαμε περίτρανα! Για μία ακόμα φορά! Πόσο μικροί είμαστε τελικά. Πόσο λίγοι.

Γιατί έτσι είναι η μπάλα απρόβλεπτη, ικανή να σε τρελάνει, να σε στείλει τη μία στον ουρανό και το επόμενο λεπτό στην κόλαση! Και πάντα έτοιμη να σε διαψεύσει, να σε ξεφτιλίσει. Ότι και να ισχυρίζεσαι.

Το παιχνίδι αυτό θα το διηγούμαστε στα εγγόνια μας. Θα το μνημονεύουμε όταν η ομάδα μας θα χάνει από τον αντίπαλο και θα ελπίζουμε σε ανατροπή. Θα το θυμόμαστε για πάντα, γιατί θα μας υπενθυμίζει ότι στο ποδόσφαιρο η φράση «όλα μπορούν να συμβούν» είναι πέρα για πέρα αληθινή, και σήμερα μας το υπενθύμισε.

Η μιζέρια βασιλεύει στην Ελλάδα

Του Νίκου Ασημακόπουλου

ΔΙΑΒΑΖΑ το περασμένο Σάββατο μια συνέντευξη του Ακη Ζήκου σ' ένα περιοδικό.

ΤΟΝ ΡΩΤΑΕΙ η δημοσιογράφος αν σκέφτεται σε δύο χρόνια, που τελειώνει το συμβόλαιό του με τη Μονακό, να ξαναγυρίσει στην Ελλάδα...

«ΕΧΩ αρχίσει να προσανατολίζομαι στο ότι δεν θα συνεχίσω ποδοσφαιρικά στην Ελλάδα. Θα κλείσω την καριέρα μου στο εξωτερικό. Οχι γιατί δεν θέλω. Αντίθετα, θέλω να ξαναπαίξω μπάλα στην Ελλάδα και να κλείσω την καριέρα μου στην ΑΕΚ, αλλά έχω την αίσθηση ότι ερχόμενος πίσω, ίσως καταστρέψω ό,τι έχω χτίσει όλα αυτά τα χρόνια. Οποιος και να έρθει στην Ελλάδα, θα έχει άλλη αντιμετώπιση, είτε λέγεται Ριβάλντο είτε Ζήκος. Γιατί; Ο Ριβάλντο δεν χλευάζεται από τον Τύπο; Η Ελλάδα είναι πολύ πίσω σε κάποια πράγματα. Το παράδειγμα του Ριβάλντο αποτελεί για μένα παράδειγμα προς αποφυγήν. Αν αυτός, που έχει γράψει χρυσή σελίδα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, αντιμετωπίζεται με τόση προχειρότητα, τι να πούνε όλοι οι άλλοι, που κάνανε απλώς ένα ευρωπαϊκό βήμα...»

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΑ, το ίδιο βράδυ, ο Ριβάλντο πέτυχε στον τελικό του κυπέλλου της Πάτρας ένα από τα καλύτερα γκολ που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στα ελληνικά γήπεδα.

ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ κάποιος να του αναγνωρίσουν όλοι τουλάχιστον την κλάση, αλλά και τη δυσκολία της όλης προσπάθειας. Σέντρα σουτ από το σημαιάκι περίπου του κόρνερ, απέναντι σε μια άμυνα κι έναν τερματοφύλακα που δεν είχαν εξουδετερωθεί, που δεν είχαν πάρει λάθος θέση, απλώς δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα!

ΚΙ ΟΜΩΣ, η αρρώστια που κουβαλάνε αρκετοί, δεν άφησε όλους να το χαρούν.

ΤΟ 'ΒΑΛΕ ο Ριβάλντο και είμαστε Παναθηναϊκοί; Σιγά το γκολ!

ΟΠΩΣ αν το πέτυχε ο Γκονζάλες και είμαστε Ολυμπιακοί: Ελα μωρέ! Σιγά το κατόρθωμα.

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ανεβάζει και κατεβάζει τις αξίες, ανάλογα με το τι ομάδα υποστηρίζει.

ΘΑ ΠΕΙΤΕ τώρα... σιγά! Και τι έγινε, αν ο «Χ» Φουφουτόπουλος-οπαδός βγει και αμφισβητήσει την καλή προσπάθεια του ενός ή του άλλου...

ΤΙΠΟΤΑ δεν έγινε. Οπως έλεγε κι ο ίδιος ο Ριβάλντο μετά, «έχω πετύχει και καλύτερα και πιο κρίσιμα».

ΕΙΝΑΙ όμως η γενικότερη μιζέρια που βγάζουμε (ή μάλλον, βγάζουν ορισμένοι) ώρες ώρες, και χαλάει την εικόνα μας, χωρίς να περνάει από το μυαλό μας (τους) ότι υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο που ασχολούνται με το ελληνικό ποδόσφαιρο μόνο από το γεγονός ότι παίζει εδώ ο Ριβάλντο.

πηγή ελευθεροτυπία
Ότι πιο σωστό έχω διαβάσει τελευταία.

Παρόλα αυτά η στάση του Ζήκου μου ακούγεται κάπως δειλή. Δηλαδή αυτός δεν είναι σίγουρος για την καλή πορεία που έχει κάνει; Θέλει να τον κανακεύουν και τα δημοσιεύματα; Όχι θα μου πείτε, απλά δεν θέλει να ισοπεδώνουν έτσι απλά τον ιδρώτα του. Ούτε ο Ριβάλντο φαντάζομαι. Απλά αυτός έχει τα κότσια και το στομάχι ίσως. Όπως και να χει η λογική του δεν γυρνάω στην Ελλάδα γιατί ο τύπος με κράζει μου ακούγεται σαν ένα φτηνό άλλοθι.

Κατά τα άλλα στο θέμα της μιζέριας θα συμφωνήσω απόλυτα. Πολλές φορές πιάνω και τον εαυτό μου να μιλάει με αυτή την λογική. Την μίζερη. Είναι δύσκολο να την αποβάλεις φαντάζομαι. Αλλά σίγουρα δεν είναι μόνο Ελληνικό φαινόμενο. Δεν έχει καμία σημασία όμως. Μας εμποδίζει από το να χαρούμε το παιχνίδι. Και να δούμε τα πράγματα πιο καθαρά. Αλλά μήπως δεν θέλουμε; Μήπως η μιζέρια είναι το δικό μας άλλοθι;

Νηνεμία ενόψει τελικού!

Πολύ ήρεμα είναι τα πράγματα ενόψει τελικού. Γενικά δεν ακούω πολύ να παίζει ο τελικός στα στόματα των φανς. Περισσότερο ασχολούνται με την μεταγραφολογία και την προπονητολογία παρά με τον τελικό.
- Δείγμα χαλαρότητας;
Ίσως!
- Αδιαφορίας;
Δεν νομίζω!
- Υπεροψίας;
Πολύ πιθανόν.

Οι του Άρη με το χουνέρι που έπαθαν ακόμα να συνέλθουν. Πρέπει όμως! Τελικός είναι αυτός. Στον Ολυμπιακό αν εξαιρέσεις τον Μπάγεβιτς και μερικούς παίχτες, το γενικό κλίμα δείχνει ότι έχουν σίγουρο ότι θα φέρουν την κούπα στο λιμάνι!

Μέγα λάθος φυσικά.

Ο σκληροτράχηλος Άρης μπορεί να έχει πέσει πλέων στην Β' εθνική, παρόλα αυτά είναι πολύ δύσκολος αντίπαλος για τους λεγόμενους μεγάλους. Από τον Ολυμπιακό έχασε και τις δύο φορές πάρα πολύ δύσκολα, με την ΑΕΚ είχε μια ισοπαλία και μία ήττα, εξίσου δύσκολη και ο Παναθηναϊκός κατάφερε να κερδίσει μόνο δύο συνολικά βαθμούς στα μεταξύ τους παιχνίδια. Όλα τα παιχνίδια του είχαν χαρακτηριστικό την πολύ σκληρή άμυνα και την ασφυκτική πίεση. Μία πίεση από την οποία ο Ολυμπιακός αν δεν έχει σε μέρα τον Τζολε ή τον Ριβάλντο δυσκολεύεται αρκετά.

Σαφέστατα ο Ολυμπιακός έχει το πάνω χέρι. Πρέπει όμως να προσέξει πάρα πολύ για να μην γίνει το θύμα της έκπληξης. Ο Μπάγεβιτς το ξέρει πολύ καλά αυτό και προσπαθεί να περάσει την λογική αυτή στους παίχτες του.

Ένας Μπάγεβιτς που δεν θα τον χάλαγε καθόλου να φύγει από το λιμάνι έχοντας πάρει το νταμπλ.
Αυτό όμως είναι άλλου παπά ευαγγέλιο!

Ένας Έλληνας πάει προς το NBA μέσω mail!

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και του ίντερνετ, η διαπαιδαγώγηση ενός εκκολαπτόμενου σταρ είναι εξίσου εύκολη όσο και ένα λέι απ του Τρέισι Μακ Γκρέιντι! Ειδικά όταν πρόκειται για έναν κολοσσιαίο οργανισμό του ΝΒΑ, ο οποίος στην προσπάθειά του να εντάξει στο δυναμικό του τον πλέι μέικερ του Αμαρουσίου Βασίλη Σπανούλη, τού αποστέλλει τα συστήματα της ομάδας μέσω «e-mail»!

Σε κάθε αγώνα της εφετινής Α1 και του Uleb Cup, τα «μάτια» των Χιούστον Ρόκετς βρίσκονται καρφωμένα στον 23χρονο γκαρντ, «σε σημείο που νιώθω ότι το κάθε λάθος μου προσγειώνεται την ίδια στιγμή στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού», αστειεύεται ο Σπανούλης, οι αγώνες του οποίου βιντεοσκοπούνται και οι κασέτες αποστέλλονται στη διεύθυνση του συλλόγου στο Χιούστον. Τον τελευταίο καιρό, μάλιστα, οι υπεύθυνοι των Ρόκετς εφαρμόζουν μια καινούργια τακτική επιχειρώντας να διορθώσουν τις αδυναμίες του Ελληνα διεθνούς προετοιμάζοντάς τον με τον ταχύτερο δυνατό τρόπο, ώστε να περάσει το κατώφλι του ΝΒΑ και να γίνει συμπαίκτης του Γιάο Μινγκ!

Μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, του στέλνουν σημειώσεις και παρατηρήσεις και απλώς το «Sportime.gr»? υπέκλεψε ορισμένες εξ αυτών:
1. Η διεισδυτικότητά του (penetration) βρίσκεται σε τόσο υψηλό επίπεδο, ώστε να του εξασφαλίζει παρουσία στο ΝΒΑ.
2. Το σουτ του παρουσιάζεται αρκετά βελτιωμένο και η άγνοια κινδύνου ?η οποία οφείλεται και στην αντιμετώπιση που έχει ο αρχηγός του Αμαρουσίου από τον κ. Παναγιώτη Γιαννάκη- ταιριάζει? γάντι στη φιλοσοφία και την αγωνιστική απελευθέρωση του ΝΒΑ.
3. Στην αμυντική αντιμετώπιση του «pick and roll», θα πρέπει να γίνει πιο σκληρός, ωστόσο η «απαίτηση» των Ρόκετς δεν συμβαδίζει με την αμυντική φιλοσοφία του Αμαρουσίου, συνεπώς εδώ υπάρχει σύγχυση: στο ΝΒΑ, ο αμυντικός οφείλει να κυνηγήσει τον παίκτη της ευθύνης του και μετά τα σκριν, ενώ στην Ευρώπη παρατηρούνται συχνές αλλαγές στα μαρκαρίσματα. «Υπάρχει και ένα τέταρτο στοιχείο, που δεν θα σας πω!», πατάει? φρένο ο 23χρονος γκαρντ, ο οποίος πρόκειται να αναχωρήσει για τις ΗΠΑ στις 10 Ιουλίου για να συμμετάσχει με τους Ρόκετς στο καλοκαιρινό καμπ της Μινεάπολις.

«Το ότι θα πάω σε καμπ του ΝΒΑ δεν σημαίνει ότι θα υπογράψω και συμβόλαιο με τους Ρόκετς. Αν φυσικά μου προσφέρουν εγγυημένο τριετές συμβόλαιο, δεν θα αρνηθώ, ωστόσο εξίσου πιθανό είναι και το σενάριο να χρειασθεί να αγωνισθώ στην Ευρώπη για τα επόμενα ένα ή δύο χρόνια, ώστε όταν κάνω το αποφασιστικό βήμα να παρουσιαστώ 100% έτοιμος», εξομολογήθηκε ο Σπανούλης, το συμβόλαιο του οποίου με το Μαρούσι εκπνέει το ερχόμενο καλοκαίρι και το μόνο που έχει σκεφτεί είναι ότι επιθυμεί να παίξει στην Ευρωλίγκα! «Το ότι θέλω να αγωνισθώ απέναντι στους καλύτερους της Ευρώπης δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι θέλω και να φύγω από το Μαρούσι. Θα μπορούσα να μείνω άλλο ένα χρόνο στην ομάδα, αλλά με την προϋπόθεση να ενισχυθεί και να διεκδικήσει το ένα από τα τρία εισιτήρια για την Ευρωλίγκα της περιόδου 2006-07», αποκάλυψε ο διεθνής γκαρντ, ο οποίος προετοιμάζεται για την τρίτη αναμέτρηση (19/5) της σειράς με αντίπαλο τον Μακεδονικό κάνοντας όνειρα τελικού!

«Πιστεύω ότι αν παίξουμε πιο έξυπνα στην άμυνα και είμαστε πιο συγκεντρωμένοι στο κομμάτι της εκτέλεσης, θα αποκλείσουμε τον Μακεδονικό και τότε, στους ημιτελικούς της Α1, θα διεκδικήσουμε το εισιτήριο για τον τελικό του πρωταθλήματος. Αν φτάσουμε εκεί, όλα γίνονται. Το κακό είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν παίζουμε πολύ καλά, ωστόσο έχουμε παίκτες με προσωπικότητα, οι οποίοι μπορεί να ντυθούν πρωταγωνιστές ανά πάσα στιγμή απεγκλωβίζοντας την ομάδα από δύσκολες καταστάσεις», σχολίασε ο Σπανούλης, ο οποίος δέχεται έντονο φλερτ από τον Ολυμπιακό, το όνομά του συζητιέται στο στρατόπεδο των πρωταθλητών Ελλάδος και αναμφισβήτητα θα είναι ένα από τα πρόσωπα του καλοκαιριού...

πηγή sportime.gr

Δεν είναι και λίγο ένα τόσο μεγάλο ενδιαφέρον από μια ομάδα του ΝΒΑ για τον Έλληνα παίχτη. Το γεγονός ότι ελάχιστοι Έλληνες περνάνε τον ατλαντικό δεν νομίζω ότι πρέπει να μας προβληματίζει ιδιαίτερα όσο αναφορά το επίπεδο των Ελλήνων παιχτών. Σίγουρα όμως είναι καλό για το Ελληνικό μπάσκετ να έχουμε μερικές παρουσίες στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Παρόλα αυτά αν θέλουμε να ανεβάσουμε τον αριθμό των αθλητών που θα έχουν την δυνατότητα να κάνουν το μεγάλο βήμα τότε σίγουρα θα πρέπει να δείξουμε περισσότερο βάρος στα νέα παιδιά. Και όταν λέω νέα δεν εννοώ 22 και 23 χρονών. Αλλά 17 και 18. Όταν αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε από αυτές τις ηλικίες τους παίχτες σαν πολύτιμα εργαλεία για την ομάδα μας τα οποία μπορούν να προσφέρουν τη δεδομένη στιγμή και όχι να περιμένουμε να «ωριμάσουν» μπασκετικά μέχρι τα 22 και βάλε τότε θα έχουμε καλύτερο μέλλον.

Ο Μελισσανίδης, ο Ντέμης και το γήπεδο

Από μακέτα σκίζει πάντως!

Ο Νικολαϊδης αρχίζει να έχει σοβαρό ανταγωνισμό στην διοίκηση της ΑΕΚ. Η πρόταση του Μελισσανίδη για το γηπεδικό της ΑΕΚ είναι ίσως η πιο καλοδουλεμένη, ψαγμένη και ρεαλιστικά υλοποιήσιμη. Έχει και την υποστήριξη του δήμαρχου Νέας Σμύρνης. Το όνομα του Μελισσανίδη είναι σαφώς πoιο φερέγγυο από αυτό του Γρανίτσα. Αυτή η υποψηφιότητα για την ερασιτεχνική είναι ένας πονοκέφαλος για τον Ντέμη ο οποίος από ότι ακούγεται δεν θα συμφωνήσει με αυτή την πρόταση.

Πού ήταν ο κύριος Μελισσανίδης όταν η ΑΕΚ κατρακυλούσε; Μάλλον περίμενε κάποιον από μηχανής θεό να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά και μετα να το παίξει ευεργέτης. Τώρα πάει να επωφεληθεί από την κατάσταση την οποία ο Ντέμης μετά κόπων και βασάνων κατάφερε να σταθεροποιήσει.

Όπως και να χει πάντως από αυτή την κίνηση, που επιφέρει ανταγωνισμό στα διοικητικά της ΑΕΚ, πιστεύω πως θα έχουμε περισσότερο θετικά παρά αρνητικά γεγονότα!

Εν αναμονή των εξελίξεων λοιπόν!

Οι πρωταγωνιστές ήταν άλλοι.

Οι φίλαθλοι ήταν αυτοί που έκριναν κατά κύριο λόγο την χτεσινή αγωνιστική. Οι μεν με την παρουσία τους, οι δε με την απουσία τους και οι άλλοι με την απαίτηση τους.
Οι οπαδοί / κάφροι / άμυαλοι / υποχείρια / του Άρη σε μια επίδειξη του πιο ηλίθιου ανούσιου και καταδικαστικού για την ομάδα τους τραμπουκισμού τα έκαναν πουτάνα χωρίς λόγο και αιτία. Δεν νομίζω ότι αξίζει να κάτσει κανείς να αναλύσει το πώς και το γιατί συνέβη ότι συνέβη χτες στο Κλεάνθης Βικελίδης. Όταν οι οπαδοί είναι τόσο μαλάκες τους αφήνεις στην μοίρα τους και όταν η διοίκηση της ομάδας είναι τόσο ανεύθυνη τότε απλά παρακολουθείς την κατρακυλά ελπίζοντας πως μέσα από αυτή η ομάδα του Άρη ίσως βγει πιο μυαλωμένη.

Στον άλλο αγώνα της συμπρωτεύουσας ο Παοκ άκουσε την λαϊκή απαίτηση του κόσμου του και έχασε από την Καλαμάρια. Φυσικά δεν κράτησε καν τα προσχήματα. Αναρωτιέμαι αν από δω και στο εξής μπορεί να πει κάποιος Παοκτζής ότι η ομάδα του πρέπει να παίξει για την ιστορία της ή ότι ομάδα του ασχολείται μόνο με τα του οίκου της και αγωνίζεται για την υστεροφημία της. Πούτσες μπλε λέω εγώ. Αλλά θα μου πείτε μόνο ο Παοκ τα κάνει αυτά; Όχι, αλλά τα τελευταία χρόνια ίσως το χει παρακάνει.

Στο μεγάλο ντέρμπι της λεωφόρου μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν οι άδειες κερκίδες. Είμαι σχεδόν σίγουρος (βέβαια μετά Χριστό προφήτης) ότι αν υπήρχαν οι οπαδοί του Παο στο γήπεδο τότε θα έδιναν αυτό το κλικ παραπάνω που ήθελε χτες ο Παναθηναϊκός για να πάρει την νίκη. Όχι ότι ήταν καλύτερος αλλά σίγουρα οι οπαδοί του θα τον έσπρωχναν με την παρουσία τους.

Την επόμενη φορά λοιπόν που οι οπαδοί των ομάδων θα θέλουν να πικάρουν κάποιον αντίπαλο παίχτη ή από την τσατίλα τους θα εκτοξεύσουν κάτι στον αγωνιστικό χώρο ή σπάσουν ότι βρουν μπροστά τους επειδή έτσι τους γουστάρει ή μπουν στο γήπεδο και ισοπεδώσουν τα πάντα να ξέρουν ότι έχουν ψαλιδίσει τις πιθανότητες επιτυχίας της ομάδας τους.

Μπορεί «κύριοι» να σας φταίει ο Μπάγεβιτς που κοιμάται οι παίχτες που σέρνονται και ο πρόεδρος που δεν κάνει μεταγραφές αλλά με τις δικές σας μαλακίες οδηγήσατε τον Ολυμπιακό στο να αγωνίζεται πέντε παιχνίδια μακριά από την έδρα του. Μπορεί «κύριοι» να σας φταίει ο Μαλεζάνι που δεν έχει βρει ακόμα το κατάλληλο σύστημα και βάζει τον Γκονζάλες πολύ πίσω αλλά εσείς του στερήσατε το δικαίωμα να παίξει στο πιο κρίσιμο παιχνίδι τις σεζόν χωρίς την υποστήριξη σας που μπορεί να του έδινε το κάτι παραπάνω. Μπορεί «κύριοι» να σας φταίει Ο Χατζάρας, η κακία σας μοίρα ο Πάοκ και το κατεστημένο που η ομάδα σας πάει κατά διαόλου στο πρωτάθλημα αλλά εσείς είστε αυτοί που την καταδικάσατε εν τέλει με της ασύλληπτης βλακείας καφρίλες που κάνατε στο γήπεδο.

Ελπίζω να ζω όταν επιτέλους οι οπαδοί αναλογιστούν την δύναμη αλλά και την εύθηνη που έχουν στα χέρια τους.

Η βλακεία είναι αήττητη...

Αυτό το σχόλιο ταιριάζει απόλυτα για τους οπαδούς του Άρη... τόσο μαλάκες οπαδούς σαν αυτούς που έκαναν ότι έκαναν σήμερα δύσκολα θα ξαναδούμε! Η μαλακία τους έριξε την ομάδα τους στην Β' εθνική, εύγε...
Καλά μιαλά...

Υ.Γ Φυσικά και η διοίκηση του Άρη δεν είναι άμοιρη ευθυνών για τα τερτίπια των οπαδών τους!

ΑΕΚ, από τον παράδεισο στην κόλαση!

Μετά την αναπάντεχη ήττα της ΑΕΚ από τον Ιωνικό την Κυριακή διάβασα και άκουσα πάρα πολλά για το τι τελικά έφταιξε και η ΑΕΚ από τι φαίνετε αποχαιρετά την υπόθεση τίτλος. Τόσα πολλά που με έκαναν να συνειδητοποιήσω για μία ακόμα φορά ότι το ποδόσφαιρο και γενικά ο αθλητισμός είναι μέσα στον παραλογισμό! Σε κατεβάζει από την κορυφή και άμα γουστάρει σε ξανά ανεβάζει σε χρόνο dt!

Υπάρχουν πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες από τις οποίες μπορεί να δει κάνείς το φετινό εγχείρημα της ΑΕΚ.

Το πρωτάθλημα μας είναι τόσο της πλάκας ώστε μία ομάδα που στην αρχή της χρονιάς την κατατάσσαμε σε αυτές που απλά θα είναι ευχαριστημένες με το να σωθούν, μπορεί και να πάρει τον τίτλο, σου λέει ο ένας.

Με καλή στρατηγική, έξυπνο μάρκετινγκ, οργάνωση , δίψα για δουλειά ένα προπονητή γνώστη και δύο τρεις παίχτες τις προκοπής μπορείς να κάνεις θαύματα, σου λέει ο άλλος!

Αν διαβάζετε αυτό εδώ το blog συχνά τότε θα έχετε καταλάβει το πόσο καθοριστικό παράγοντα θεωρώ την ψυχολογία. Μην με παρεξηγείτε. Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι η ΑΕΚ έκανε ότι έκανε μόνο και μόνο επειδή έπαιζε κάθε αγωνιστική χωρίς άγχος. Οι δύο παραπάνω απόψεις μαζί με το ψυχολογικό κομμάτι ήταν για μένα ο συνταγή της επιτυχημένης πορείας της ΑΕΚ μέχρι τώρα.

Επιτυχημένης; Αν βασιστώ σε αυτά που άκουσα και διάβασα μετά την ήττα από τον Ιωνικό τότε θα πρέπει να αμφιβάλω! Και επανέρχομαι στο αρχικό θέμα περί παραλογισμού! Ότι η ΑΕΚ δεν έχει και τους ποιο ταλαντούχους παίχτες δεν χρειάζεται να είσαι ειδήμονας για να το αντιληφθείς. Αυτοί όμως οι παίχτες σε συνδυασμό με τον προπονητή / δάσκαλο τους και την συμπαγή διοίκηση της ομάδας παραλίγο να κάνουν το θαύμα. Έτσι τουλάχιστον ήταν τα πράγματα πριν την ήττα.

Γιατί μετά; Ο προπονητής / δάσκαλος έγινε «λίγος» γιατί εγκλωβίστηκε από την ομάδα του Ιωνικού, γιατί δεν βρήκε λύση στο επιθετικό πρόβλημα γιατί κράτησε τον Κατσουράνη στον πάγκο, γιατί δεν έβγαλε τον Κρασά και άλλα.

Πόσα παιχνίδια παρόμοια με το προχτεσινό έχει κάνει η ΑΕΚ φέτος; Αμέτρητα! Στα περισσότερα από αυτά όμως απλά οι ποδοσφαιριστές της τελείωναν μία τουλάχιστον φάση αποτελεσματικά και έτσι η ομάδα πανηγύριζε το τρίποντο. Αν αυτό το παιχνίδι γινόταν δέκα αγωνιστικές ποιο πριν δύσκολα πιστεύω ότι θα είχε την ίδια κατάληξη αλλά και αν την είχε δεν θα είχαμε κανενός είδους αντιδράσεις.

Και εξηγούμε γιατί πιστεύω ότι δεν θα είχε την ίδια κατάληξη. Τι πλήρωσε η ΑΕΚ προχτές;

Όταν από την αρχή της σεζόν κινείσαι στην λογική ότι δεν μας ενδιαφέρει το πρωτάθλημα ότι εμείς οδεύουμε φέτος με σκοπό να φτιάξουμε ομάδα, τότε αυτή την λογική θα πρέπει να την ακολουθήσεις μέχρι το τέλος. Με πιο σκεπτικό λοιπόν η διοίκηση της ΑΕΚ καλούσε τον κόσμο της στον αγώνα με τον Ιωνικό για φιέστα; Για να χαρούμε την πορεία μας για για για; Τόσο σίγουρο το είχε το ματς; Αυτό θόλωσε πιστεύω και τους οπαδούς, οι οποίοι καθ? όλη την διάρκεια του αγώνα μετέφεραν την αγωνία / εκνευρισμό τους για την μη επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος, αλλά και παράλληλα πείσμωσαν τον Ιωνικό. Σου λέει, έτσι για την πλάκα μας έχουν; Ταυτόχρονα ο προπονητής θιασώτης της άποψης ότι κοιτάμε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά δεν μας ενδιαφέρουν τα επόμενα, αφήνει τον φυσικό ηγέτη της ομάδας στον πάγκο για να τον προστατέψει από το ενδεχόμενο κίτρινης κάρτας που θα του στερούσε την συμμετοχή του στο ντέρμπι με τον Παο. Παρεκτραπεί λοιπόν από την τακτική που είχε όλη την σεζόν. Όλα αυτά νομίζω ότι επηρέασαν τους ποδοσφαιριστές, σε συνδυασμό με το ψυχολογικό βάρος (το οποίο για τους περισσότερους ήταν άγνωστο σε όλο το προηγούμενο του πρωταθλήματος) του ότι αυτό το παιχνίδι ίσως και να κρίνει το αν θα πάρουν το πρωτάθλημα η όχι είχαμε το γνωστό αποτέλεσμα.

Όσο για αυτούς που έχουν τα παράπονα τους μετά την ήττα, αν μία από τις 10 ευκαιρίες της ΑΕΚ είχε γίνει γκολ τότε τώρα θα λέγαμε για τον «απόλυτο μάγκα» Σάντος τον θαυμάσιο λαό της ΑΕΚ που την ώθησε στην νίκη και ούτω κάθε εξής. Αλλά μην τρελαίνεστε, ούτε ο Σάντος έχασε την μαεστρία του ούτε η ΑΕΚ δεν έχει τα κότσια για το πρωτάθλημα. Οι συγκυρίες, τα λάθη και η ατυχία έφεραν το απρόσμενο αποτέλεσμα. Χαρείτε με το ΠΟΥ έφτασε η ΑΕΚ και μην λυπάστε για το που ΔΕΝ έφτασε! Το καλύτερο είναι εχθρός του καλού!

Αλλά είπαμε έτσι είναι ο αθλητισμός. Παράλογος, την μία σε έχει στην κορυφή την άλλη σε πετάει!

ΑΕΚ news, από τον expert του είδους!

Γενικά από ότι έχω παρατηρήσει οι Έλληνες bloggers δεν ασχολούνται και πολύ με τα αθλητικά! Μετά βίας βρίσκεις αθλητικά σχόλια στα blogs και εκτός του blog που διαβάζετε τώρα δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο αμιγώς αθλητικό!

Πρέπει όμως να πω ένα μεγάλο μπράβο στον Βασίλη Σαμπράκο για το blog που έχει δημιουργήσει με σκοπό την ενημέρωση των φίλων της ΑΕΚ για τα τεκταινόμενα της ομάδας τους. Νομίζω ότι καλύτερος από τον κύριο Σαμπράκο για τα θέματα επί της ΑΕΚ δεν υπάρχει! Χάρη μας κάνει με αυτό το blog! Ελπίζω να ακολουθήσουν το παράδειγμα του και άλλοι!

Αντίο Μάγε!

Παρόλο που ήμουν ένας από αυτούς που υποστήριζαν ότι ο Ζιοβάνι πρέπει να φύγει από τον Ολυμπιακό για πολλούς και διάφορους λόγους, ένας εκ των οποίων είναι και η εν γένει αγωνιστική του παρουσία τον τελευταίο καιρό, πρέπει να πω ότι με το άκουσμα της μη ανανέωσης του συμβολαίου του με κυρίευσαν συναισθήματα θλίψης και μελαγχολίας.

Ο Ζιαβάνι μπορεί να μην σκύλιαζε στο γήπεδο. Σίγουρα δεν φημιζόταν για την ταχύτητα του, και για την υπακοή του στις οδηγίες του προπονητή. Ένα παιχνίδι έπαιζε τέσσερα σερνόταν. Πραγματικά δεν ξέρω αν στην εξαετή πορεία του στην Ελλάδα βοήθησε περισσότερο τον Ολυμπιακό από ότι ο Γεωργάτος ας πούμε.

Τότε γιατί τώρα που φεύγει δεν αισθάνομαι καλά; Γιατί μόλις διάβασα την (σχεδόν εδώ και καιρό σίγουρη) είδηση της φυγής του το καλοκαίρι ανατρίχιασα και μελαγχόλησα;

Για τον ίδιο λόγο που την μία Κυριακή ο Ζιοβάνι έκανε τους πάντες να αναρωτιούνται γιατί παίζει στην ομάδα αφού είναι τόσο αδιάφορος και την άλλη Κυριακή παραλλήλούσαν με τα απίστευτα μαγικά που έκανε αυτός ο βιρτουόζος «έφηβος», ο μάγος! Ο Ζιοβάνι ήταν πάντα ένα παιδί. Το έβλεπές. Ξέρει περισσότερη μπάλα από όλους σχεδόν τους παίχτες που έχουν παίξει ποτέ στα Ελληνικά γήπεδα, αλλά αυτός στο παιχνίδι του περνούσε την ψυχολογία του. Δεν ήταν καλά; Σερνόταν; Ήταν καλά; Κέρδιζε την Ρεάλ μόνος του.

Σαν άνθρωπο δεν νομίζω να τον κατάλαβε ποτέ κανείς απόλυτα. Σαν ποδοσφαιριστής όμως είναι από τους λίγους που μπορούν να γεμίσουν ένα γήπεδο για να τους δουν να κλοτσάνε το τόπι. Οι ποδιές, οι λόμπες, τα τακουνάκια οι τρίπλες του, έκαναν τους οπαδούς του Ολυμπιακού (και όχι μόνο) να τον λατρέψουν. Μία μόνο κίνηση του μπορούσε να σε κάνει να ξεχάσεις την κακή του παρουσία σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι! Μαγεία!

Τι να πρωτοθυμηθώ; Από την απίστευτη λόμπα γκολ στο παιχνίδι με τον Παοκ την πρώτη χρονιά που ήρθε στο 4-0 του Ολυμπιακού; Το γκόλ με τον Ακράτητο που πέρασε όλη την ομάδα για πλάκα; Τις ποδιές του σε όποιον έβρισκε μπροστά του; Το απίστευτο κοντρόλ με το στήθος, που το έκανε να φαίνετε τόσο φυσικό, τόσο εύκολο; Το γκολ με τον Ηρακλή στο κύπελλο που ακόμα και ο Αναστασιάδης του έδωσε τα συγχαρητήρια του; Το προχτεσινό γκολ με το Αιγάλεω; Το γκολ του στο Ch. League απέναντι στην Γαλατά οπού στο τέτ α τετ του με τον αντίπαλο τερματοφύλακα είχε χίλιους δύο τρόπους να σκοράρει και αυτός διάλεξε τον πιο δύσκολο και συνάμα τον πιο θεματικό, την λόμπα, έτσι γιατί γουστάρει να ξετρελαίνει τους οπαδούς γουστάρει να κάνει ποδοσφαιρικές μαγκιές, γουστάρει την μπάλα, γουστάρει το παιχνίδι σαν ένα μιρκό παιδί.

Αυτό είναι ο Ζιο ένα μικρό παιδί που ξέρει απίστευτα καντάρια μπάλα και όταν είναι στις καλές του τρελαίνει τους πάντες με τις ικανότητες του.

Μάγε Ζιοβάνι δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!

UPDATE

Κατά τη σημερινή σύντομη συνάντηση που είχε ο Σωκράτης Κόκκαλης με τον Ζιοβάνι, στο πλαίσιο της εκδήλωσης για τον Πελέ, ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού εξέφρασε την επιθυμία να επιστρέψει στην Βραζιλία. Επικαλέστηκε μάλιστα προσωπικούς λόγους.
Επειδή σχετικά με αυτό το θέμα έχουν γραφτεί και ακουστεί πολλά, η διοίκηση του Ολυμπιακού θέλει να διευκρινίσει ότι οι όποιες αποφάσεις για την παραμονή ή όχι παικτών των οποίων τα συμβόλαια λήγουν το καλοκαίρι, θα ληφθούν αμέσως μετά τη λήξη του πρωταθλήματος.

Τώρα ή πλάκα μας κάνει ανοιξιάτικα ο Ολυμπιακός η πολύ απλά το επικοινωνιακό τμήμα / γραφείο τύπου της ομάδας δεν ξέρει που του παν τα τέσσερα! Για να δούμε που θα καταλήξει αυτή η ιστορία!

Ας βοηθήσουμε τον Anonymous ο οποίος είπε:

Η 14χρονη Σγούρου Δέσποινα η οποία πρόκειται να κάνει εγχείρηση αφαίρεσης όγκου από τη σπονδυλική στήλη χρειάζεται επείγοντως αίμα ομάδας 0 (-).
Η μικρή Δέσποινα νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο Παίδων Αγ.Σοφία. Αν κάποιος έχει αυτή τη σπάνια ομάδα και μπορεί να δώσει αίμα, ας επικοινωνήσει απευθείας με το Νοσοκομείο Παίδων " Αγ.Σοφία" Θηβών & Παπαδιαμαντοπούλου για να ενημερωθεί για τις ώρες αιμοδοσίας: Τηλ: 2107467000.

Παρακαλώ προωθήστε το μήνυμα αυτό σε όσους περισσότερους μπορείτε.

Ευχαριστούμε πολύ

Ελπίζω να βοηθήσει!
Καλή τύχη!

Περίεργα σφυρίγματα στις πισίνες

Αυτά που γίνονται στους τελικούς του πόλο φέτος είναι εκτός ελέγχου! Μιλάμε για την απόλυτη παρανιά. Διαιτητική ασυδοσία χωρίς έλεγχο και χωρίς να λογοδοτούν πουθενά!

Χτες είδα τα δύο πρώτα εννιάλεπτα. Πόλο δεν μπορώ να πω ότι ξέρω να βλέπω! Λίγοι νομίζω είναι αυτοί που είναι γνώστες του αθλήματος και οι περισσότεροι φαντάζομαι θα ασχολήθηκαν με το σπορ κάποια στιγμή.

Ο Ολυμπιακός με εμφανές επιθετικό πρόβλημα με τον Εθνικό σαφώς ποιο μεθοδικό. Έως ότου πήρε μπρος ο ref! Απίστευτα πράγματα! Είναι και η φύση του αθλήματος έτσι που είναι υπερβολικά εύκολο να «προωθήσεις» μια ομάδα.

Δεν ξέρω αν οι διαιτητές θέλουν να προωθήσουν τον Εθνικό νομίζω όμως πως σίγουρα θέλουν να αδικήσουν την ομάδα του Πειραιά. Έχω την εντύπωση όμως ότι μπορούσαν να το κάνουν με σαφώς ποιο διακριτικό τρόπο!

Εδώ ο Ολυμπιακός δεν πήρε το Ευρωπαικό μια περίοδο από ένα ανάποδο σφύριγμα των διαιτητών αλλά μετά από δύο μέρες ξεχάστηκε καθώς το σφύριγμα ήταν στα πλαίσια των κανονισμών του πόλο!

Αυτά που σφυρίζοντα σε αυτούς τους τελικούς ξεπερνάνε και τα πλαίσια του ανθρώπινου σφάλματος!

Σε τι αποσκοπούν;
Τι μήνυμα θέλουν να περάσουν;

Ακόμα και ο Εθνικός συμφώνησε ότι ο αντίπαλος του αδικήθηκε. Να δούμε τι θα γίνει σήμερα!

Υ.Γ 19:11 από ότι διάβασα (δυστυχώς τα ραδιόφωνα για κάποιο λόγο δεν ενδιαφέρονται να ασχοληθούν) έχουμε επεισόδια στη πισίνα!

Υ.Γ1 Να πάρω πίσω το παραπάνω κακεντρεχές σχόλιο για τα ραδιόφωνα(δεν άντεξα ο άτιμος, αμέσως να τους κατηγορήσω!) :) απεργούν οι άνθρωποι!

Δύο στροφές ακόμα και όποιος αντέξει

Δεν είδα κανένα σημερινό αγώνα, είδα στα πεταχτά τα στιγμιότυπα και θέλω να κάνω μερικά μικρά αλλά πιστεύω απαραίτητα σχόλια.

Αν το μαρκάρισμα που έκανε ο Γκονζάλες το έκανε κάποιος άλλος ποδοσφαιριστής, που έχει «κακό» όνομα, τότε θα είχε βουίξει όλη η Ελλάδα!

Σφυρίγματα σαν αυτά του Κάκου στο Ηράκλειο βλέπεις και λες...ρόδα είναι τελικά και γυρίζει... να δω αν θα αποβληθεί από τους πίνακες...

Στον Ολυμπιακό έχουν γίνει κωλοχανείο μου φαίνετε... τι ήταν αυτό με τον Καστίγιο σήμερα; Από πότε οι ποδοσφαιριστές έχουν λόγο στις διοικητικές αποφάσεις της ομάδας και μάλιστα με ένα τόσο προκλητικό τρόπο;

Εγώ σας το έλεγα, το πρωτάθλημα αυτό θα τελειώσει στο 90+ της τελευταίας αγωνιστικής! Εκτός και αν ο Κάκος παρά έκανε κακό...

Όπως επίσης έλεγα ότι δεν πιστεύω την ΑΕΚ, όταν δεν έχεις πίεση όλα είναι ρόδινα, μετά τα πόδια σαν να βαραίνουν λίγο...εκεί σε θέλω!

Β' εθνική και αν γίνεται χαμός! Πολύ συναρπαστική η εξέλιξή! Μέτρια μπάλα όμως.

Τίποτα από τα παραπάνω όμως δεν έχει σημασία όταν μια ανθρώπινη ζωή χάνεται. Κρίμα! Ότι και να πω είναι λίγο.

Σαπίλα

Θύμα άνανδρης επίθεσης και ξυλοδαρμού έπεσε ο Κώστας Νικολακόπουλος το μεσημέρι του Σαββάτου. Γύρω στις 15:30, ο δημοσιογράφος που καλύπτει το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού στον Super ΣΠΟΡ FM και στις εφημερίδες ΦΩΣ των Σπορ και Αδέσμευτος Τύπος, δέχτηκε επίθεση έξω από το σπίτι του στο Ιλιον από τέσσερα άτομα που όπως έγινε γνωστό τον χτύπησαν με ρόπαλα και του προξένησαν (ευτυχώς) θλαστικά τραύματα στο κεφάλι και σε διάφορα σημεία του σώματος. Ο έμπειρος δημοσιογράφος μεταφέρθηκε αιμόφυρτος στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας για προληπτικούς λόγους και θα υποβληθεί σε ιατρικές εξετάσεις

Πηγή Flash.gr

Δεν ξέρω τι από όσα κατά καιρούς λέει με τον δικό του καυστικό τρόπο ο κύριος Νικολακόπουλος «εξόργισε» τα καλόπαιδα που του την πέσανε, ένα όμως ξέρω ότι μετά τον Συρίγο έχουμε έναν ακόμα αθλητικογράφο στο νοσοκομείο. Και αν η υπόθεση Συρίγου ίσως να ήταν πολύ πιό περίπλοκη τότε αυτή του Νικολακόπουλου είναι μάλλον αποτέλεσμα στυγνού χουλιγκανισμού δείγμα μιας πολύ αρρωστημένης, σάπιας κοινωνίας! Θα μου πείτε, δεν συμβαίνει συχνά, είναι πολύ σπάνιο. Ε αυτό θα έλειπε! Δεν παύει όμως μέσα σε μερικούς μήνες να έχουμε δύο χτυπήματα.

Εύχομαι γρήγορή ανάρρωση στον κύριο Νικολακόπουλο και να συνεχίσει να κάνει την δουλεία του όπως την κάνει.

Υ.Γ τον ακούω και τον διαβάζω συχνά, δεν μπορώ να πω ότι με βρίσκει σύμφωνο με το στυλ του και με αυτά που λέει. Πραγματικά όμως μου είναι αδιανόητο να πιστέψω ότι τα λεγόμενα του προκάλεσαν τόσο πολύ κάποιους μαλάκες. Η μαλακία είναι ανίκητη... ελπίζω οι δράστες να μην ήταν βαλτοί τουλάχιστον.

Μπασκετικά

Δεν είχα την δυνατότητα να δω τους χτεσινούς αγώνες του Final Four. Με το άκουσμα του αποκλεισμού του ΠΑΟ στενοχωρήθηκα, βαθιά μέσα μου πίστευα ότι ο ΠΑΟ αν και αουτσάιντερ είχε, με λίγη τύχη, ελπίδες να σηκώσει την κούπα...

Όταν όμως άκουσα ότι οι Ρώσοι έμειναν εκτός τελικού τότε έπεσα από τα σύννεφα. Η βιονική ομάδα του Ιφκοβίτς που είχε μόνο ΜΙΑ ήττα φέτος κατάφερε να χάσει στον ημιτελικό που γινόταν στην χώρα της και να γκρεμίσει ότι έχτιζε τρία χρόνια τώρα! Τι σου είναι η ψυχολογία! Γιατί μην μου πείτε ότι η Ταου είναι καλύτερη ομάδα!

Μ? αυτά και μ΄ αυτά πιστεύω ότι ο ΠΑΟ σαν να έχει κάνει κάπως τον κύκλο του. Έχω την εντύπωση ότι πρέπει να στραφούν σε νέα πρόσωπα και νέες καταστάσεις οι Γιαννακοπουλοι Αν δεν πάρουν και τον τίτλο της Α1 τότε θα το καταλάβουν και αυτοί.

Η απόλυτη ξενέρα!

Μια ζωή αυτοί οι Ιταλοί το μόνο που κάνουν είναι να μας ξενερώνουν! Η μπάλα που έπαιξαν και στα δύο παιχνίδια ήταν η αποθέωση του κυνικού ποδοσφαίρου! Αν δεν είχαν δηλαδή και αυτή την παιχτάρα τον Κακά άστα να πάν στον διάολο...Κούτσου κούτσου μπολ πολυτελείας παίζει αυτή η ομάδα καμουφλαρισμένο με παίχτες ονόματα!

Οι ολλανδοί; Δίδαξαν οι άνθρωποι ομαδικότητα! Πολύ ΟΜΑΔΑ. Ταχύτητα, ποιότητα φρεσκάδα αυτοματισμοί, τρομερή τακτική, κατασκεύασμα ενός προπονητή δασκάλου. Ντελικάτη απλότητα στο παιχνίδι τους, το οποίο χαίρεσαι να το βλέπεις.

Τι να πεις...δεν μπορείς να τα έχεις όλα στην ζωή! Συγνώμη για σας τους Ιταλόφιλους αλλά εγώ δεν τους πάω μία. Μια ζωή με τον ίδιο τρόπο κάνουν επιτυχίες? Τις κάνουν όμως θα μου πείτε. Ε εκεί είναι το γαμώτο της όλης υπόθεσης!

Κρίμα γιατί θα είχαμε έναν πολύ ποιο επιθετικό και με πολύ ποιο γρήγορο τέμπο τελικό σε σχέση με αυτόν που μάλλον θα έχουμε στις 25 του Μαϊ.

Το ιδικό βάρος,την ψυχολογία, δεν πρέπει να το υποτιμάμε!

Παίζει η ιστορία μπάλα; Πόσα γκολ έχει βάλει ο περίφημος 12^ος παίχτης της κάθε ομάδας (ο κόσμος της); Τελικά η φανέλα πάνω από πόσα κιλά πρέπει να ζυγίζει για να χαρακτηριστεί βαριά; Αν τελικά όλοι οι παραπάνω παράγοντες μπορούν να καθορίσουν το τελικό αποτέλεσμα ενός αγώνα τότε γιατί δεν κερδίζει πάντα η ομάδα με την μεγαλύτερη ιστορία; Μήπως όλα αυτά τα λέμε για να παρηγορούμε τους ηττημένους; Η μήπως τα λέμε για να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα; Μπορεί απλά να τα λέμε γιατί ακούγονται όμορφα ποιητικά και ρομαντικά!

Προσωπικά πιστεύω ότι στα ομαδικά αθλήματα ο παράγοντας ψυχολογία παίζει τρομακτικά μεγάλο ρόλο! Δεν πα να σαι η καλύτερη η ποιο ποιοτική η ποιο δυνατή η ποιο γρήγορη και καλοδουλεμένη ομάδα στον κόσμο αν δεν έχεις την ψυχολογία, στόφα, νοοτροπία (όλα εγκεφαλικά είναι βάλτε του εσείς όποια ταμπέλα θέλετε) του νικητή τότε δύσκολα θα φτάσεις ψηλά. Επίσης και η χειρότερη ομάδα να είσαι αν έχεις κάτι από τα παραπάνω τότε δεν είσαι ξεγραμμένη. Το πώς αποκτάς αυτή τη στόφα είναι άλλο θέμα. Αρχίζεις με τον τίτλο της έκπληξης, και σιγά σιγά καθιερώνεσαι. Αλλά ας μην πλατειάζουμε.

Η Λιβερπουλ λοιπόν χτες είχε όλα τα παραπάνω με το μέρος της. Ιστορία γραμμένη με ολόχρυσα γράμματα, βαριά φανέλα, 12^ο παίχτη, πάθος, στόφα νικητή, και κάποια ποιότητα. Το Λίβερπουλ ίσως να είναι η μοναδική αγγλική έδρα που να μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε «καμίνι». Φοβερή αβάντα της έδωσαν οι οπαδοί της! Συγκλονιστική ατμόσφαιρα! Οι παίχτες της χτες έπαιζαν και είχαν στο βάθος του μυαλού τους είναι μία ομάδα που έχει πάρει τα πάντα και αντιμετωπίζουν μία ομάδα που μετά από 50 χρονιά στειρότητας έπαιρνε φέτος τον πρώτο της τίτλο. Αυτό ήταν μια ψυχολογική νίκη. Μια πρώτη νίκη. Το έβλεπες στα μάτια τους στον τρόπο παιχνιδιού τους ήταν το αφεντικό, είχαν τον αέρα το πάνω χέρι, την ψυχολογία.

Αγωνιστικά η Τσέλσι ήταν σαφώς ανώτερη! Αλλά δεν της αρκούσε μόνο αυτό. Αν αντί τις Λίβερπουλ αντιμετώπιζε κάποια άλλοι ομάδα ίσως να είχε καλύτερη τύχη. Επίσης αν η Λιβερπουλ αντιμετώπιζε και αύτή με την σειρά της μία άλλη ομάδα τότε μπορεί να μην πέρναγε στον τελικό. Δεν θα μπορούσε να δει αυτή την ομάδα όπως είδε την Τσελσι, σαν μια μικρότερη ομάδα. Φανταστείτε να ήταν στον αγώνα αυτό ο Παναθηναϊκός ας πούμε με αντίπαλο την σούπερ ομάδα της Ξάνθης που έκανε την καλύτερη σεζόν της. Όπως και να το κάνουμε στα μάτια του Έλληνα η Ξάνθη είναι Ξάνθη και ο Παο, Παο. Το ιδικό βάρος. Έτσι και στα μάτια του Άγγλου παρόλο που η ομάδα του δεν είχε καταφέρει να κερδίσει την Τσέλσι ποτέ φέτος ήξερε ότι η ομάδα του ήταν «μεγαλύτερη». Και τελικά αυτό ήταν που μέτρησε!

Ψυχολογία και αθλητισμός πάνε μαζί! Μια ομάδα που το πιστεύει και το θέλει μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά παρόλο που μπορεί αγωνιστικά να μην το αξίζει. Αυτή είναι η ομορφιά των σπορ!

Υ.Γ Μετά από το Τσελσι ? Μπαρτσελόνα και τον χτεσινό αγώνα δεν νομίζω οτι το Ch. League μπορεί να μας προσφέρει πολλά περισσότερα. Δεν ήθελα να τελειώσει ο χτεσινός αγώνας! Ας ελπίσουμε σε ένα όσο το δυνατό λιγότερο αμυντικογενή τελικό!